Parijs, dochters, muziek en licht ideeën
20/07/22 21:23 Filed in: Inspiratie
Ik ben ten eerste fotograaf en ten tweede fotografie leraar. Een hele goede zegt men. Ach dat moet een ander maar zeggen of denken. Het feit dat ik een ander wat kan leren is mooi en aardig, maar inspireren daarna is nog veel en veel mooier. Dat is echt mijn allergrootste doel in het leven. Een ander aanzetten tot iets. En stel dat ik een beetje inspirator ben… ook ik moet ergen mijn inspiratie vinden. Zonder inspiratie geen fotografie. Zo simpel is het. En inspiratie is overal te vinden. Zelfs als je het niet verwacht.
Samen met mijn dochters ben ik twee weekenden achter elkaar naar Parijs gereden. Pffff, vermoeiend. Door mijn opvoeding zijn ze gelukkig ook echte muziek liefhebbers geworden. Ze hebben ene smaak ontwikkelt. Niet altijd de mijne, maar ze hebben smaak. Kwestie van inspireren en ermee kennis laten maken.
Zo gingen we weekend 1 naar de Red Hot Chilli Peppers. Het was aardig, maar niet meer dan dat. De band stond op de stand automatische piloot. De drive om er iets geweldigs van te maken was er niet. Hommeles in de band? Geen zin meer? Zelf voldaan? Eigenlijk maakt het niet uit. De mannen verdienen zeker een miljoen per man voor zo'n avond. Wat geen zin hebben? Als dat de reden zou zijn! Dan maak je maar zin. Tegen mijn dochters heb ik er niet al teveel over gezegd. Het was voor het eerst dat ze in een 80.000 mensen groot stadion stonden. Verbaast en verrast waren ze toch wel.
Gelukkig was het voorprogramma beter dan de hoofdact. En daar vond ik dan wel weer inspiratie. Anderson Paak. Die samen met Bruno Mars de plaats onder de naam Silk Sonic heeft gemaakt. De beste soulplaat van 2021. Maar wat een gemiste kans deze avond. Ik heb er een hekel aan verveeld te worden. Door mensen die er geen zin in hebben. Of plichtmatig hun klusje klaren zoals de RHCP. Veilig doen wat je al lang kan. Het is hetzelfde als mensen die altijd maar hetzelfde fotograferen. Ik probeer ze uit hun comfort zone te halen, maar dat lukt lang niet altijd. Grenzen verleggen, grenzen verkennen en daarvan wijzer worden.
Weekend 2, het weekend dat alles goed kwam:
Weer naar Parijs, nu voor Coldplay. Naar mijn vooringenomen doch bescheiden mening een beetje muziek voor dames op middelbare leeftijd. Wist ik veel. Ik wist zelfs niet hoe gek mijn dochter Janna op Coldplay was, Daarover later meer.
Ik heb ontelbaar veel concerten in mijn leven gezien. Ik ga geen lijstje geven want die Is te lang. Maar een show als deze heb ik echt nog nooit gezien! Al na twee minuten, misschien wel binnen een minuut, was het mij duidelijk wat een speciale avond het zou gaan worden. Een super avond. Meer dan super zou later blijken. Ik moest eerst mijn dochter een half uur helpen/het een plekje geven omdat ze zo enorm getroffen was door de schoonheid van alles. Ze moest er een half uur lang van huilen. Van blijdschap wel te verstaan. De show, de muziek, de entourage. Ik heb haar gefeliciteerd dat ze in staat is om te huilen van schoonheid en geluk. Het is echt gaaf als je dat kunt. Ik heb het zelf ook meegemaakt bij het zien van de expositie Late Rembrandt.
Je kunt wel gek zijn op de muziek van Coldplay maar ik was ook al sinds mijn achtste gek op de schilderijen van Rembrandt. En dan wordt je onverwacht moment bij de keel gegrepen door het aanschouwen van zoveel schoonheid. Dat was wat mijn dochter overkwam. En toen moest ik ook weer bijna janken, zo blij als ik was dat ze dit kan voelen. Kortom, er was nu al inspiratie genoeg en het concert was pas net onderweg. Inspiratie is iets wat ik altijd probeer te vinden. Grote klasse van Coldplay, ze hebben het mij gegeven. En de Red Hot Chilli Peppers mogen zich best wel behoorlijk schamen. Ouwe zakken die zich er veel te makkelijk vanaf maakten.
Vooraf hadden alle bezoekers van het Coldplay concert een armband gekregen. Met lampjes erin. Ik had wel een idee hoe of wat, maar niet precies. Het bleek een onderdeel van de lichtshow te zijn. Nogmaals, ik heb veel gezien in mijn leven maar dit nog nooit.
VID_20220716_222727
Alle groene lampjes die je ziet zijn armbandjes. Die verwisselden van kleuren. Elke kleur die je maar kunt bedenken. Links, rechts heen en weer, van boven naar beneden en ook in hartjesvorm op de tribune.
Samen met het gebruikelijke licht wat je wel ziet tijdens een popconcert, met alle lampen en lichten die er bestaan was dit ineens een extra dimensie. Het hele stadion deed mee. Dat had ik nog nooit gezien. En hoe lumineus is dat idee! Alles gewoon mee laten doen. Geniaal. Dat is het idee van inspiratie waar ik de komende tijd verder op ga broeden voor mijn eigen fotografie.
Licht, ik ben er gek op. En deze avond leverde mij ook weer inspiratie op. Niet dat ik mij ooit zal kunnen meten met de entourage waarin Coldplay optreed. Maar zeg nooit, nooit! Want als je het uitsluit gaat het ook nooit gebeuren. Op een avond dat ik dit totaal niet verwachtte. Leuke muziek voor vrouwen? Nou echt niet, ik ben compleet uit man dak gegaan. Ik wou schrijven uit mijn panty, maar dat is toch echt alleen voorbehouden aan dames. Zo onvergetelijk goed was het. En dan vooral ook door de inspirerende zanger Chris Martin. Niet zozeer om zijn kwaliteiten op welke gebied dan ook, maar wel als een hele vrolijke en overtuigende man. Noem hem een blij ei voor mijn part. Wat een enthousiasme. Geweldig. Bruce Springsteen, maar dan jonger.
Het concert van Coldplay was by far de beste show ever die ik gezien heb. Nog mooier is echter het onvergetelijk moment met mijn dochter een half uur lang. Zo gaaf als iemand letterlijk en figuurlijk het licht ziet. Inspiratie is mooi en noodzakelijk. maar herinneringen maken is net zo belangrijk. Ik kijk, keek en genoot. En nog steeds geniet ik na. Om nooit meer te vergeten.
En met mooi en verrassend licht kan ik ook wel wat mee. Ideeën spelen door mijn hoofd. En ik heb er echt geen 80.000 lichtgevende armbandjes voor nodig. Beetje minder kan ook. Op weg terug naar het hotel, 6 kilometer lopen, om de onmogelijke wachtrij bij de metro te ontlopen, alleen maar lopen nagenieten en lopen denken over licht effecten. Mooier dan dit kan het niet worden.
Ga eens naar een concert en wie weet vind jij ook inspiratie. Het ligt overal voor het oprapen. Blijf niet in kringetjes rondlopen, doe eens wat anders.
Zo gingen we weekend 1 naar de Red Hot Chilli Peppers. Het was aardig, maar niet meer dan dat. De band stond op de stand automatische piloot. De drive om er iets geweldigs van te maken was er niet. Hommeles in de band? Geen zin meer? Zelf voldaan? Eigenlijk maakt het niet uit. De mannen verdienen zeker een miljoen per man voor zo'n avond. Wat geen zin hebben? Als dat de reden zou zijn! Dan maak je maar zin. Tegen mijn dochters heb ik er niet al teveel over gezegd. Het was voor het eerst dat ze in een 80.000 mensen groot stadion stonden. Verbaast en verrast waren ze toch wel.
Gelukkig was het voorprogramma beter dan de hoofdact. En daar vond ik dan wel weer inspiratie. Anderson Paak. Die samen met Bruno Mars de plaats onder de naam Silk Sonic heeft gemaakt. De beste soulplaat van 2021. Maar wat een gemiste kans deze avond. Ik heb er een hekel aan verveeld te worden. Door mensen die er geen zin in hebben. Of plichtmatig hun klusje klaren zoals de RHCP. Veilig doen wat je al lang kan. Het is hetzelfde als mensen die altijd maar hetzelfde fotograferen. Ik probeer ze uit hun comfort zone te halen, maar dat lukt lang niet altijd. Grenzen verleggen, grenzen verkennen en daarvan wijzer worden.
Weekend 2, het weekend dat alles goed kwam:
Weer naar Parijs, nu voor Coldplay. Naar mijn vooringenomen doch bescheiden mening een beetje muziek voor dames op middelbare leeftijd. Wist ik veel. Ik wist zelfs niet hoe gek mijn dochter Janna op Coldplay was, Daarover later meer.
Ik heb ontelbaar veel concerten in mijn leven gezien. Ik ga geen lijstje geven want die Is te lang. Maar een show als deze heb ik echt nog nooit gezien! Al na twee minuten, misschien wel binnen een minuut, was het mij duidelijk wat een speciale avond het zou gaan worden. Een super avond. Meer dan super zou later blijken. Ik moest eerst mijn dochter een half uur helpen/het een plekje geven omdat ze zo enorm getroffen was door de schoonheid van alles. Ze moest er een half uur lang van huilen. Van blijdschap wel te verstaan. De show, de muziek, de entourage. Ik heb haar gefeliciteerd dat ze in staat is om te huilen van schoonheid en geluk. Het is echt gaaf als je dat kunt. Ik heb het zelf ook meegemaakt bij het zien van de expositie Late Rembrandt.
Je kunt wel gek zijn op de muziek van Coldplay maar ik was ook al sinds mijn achtste gek op de schilderijen van Rembrandt. En dan wordt je onverwacht moment bij de keel gegrepen door het aanschouwen van zoveel schoonheid. Dat was wat mijn dochter overkwam. En toen moest ik ook weer bijna janken, zo blij als ik was dat ze dit kan voelen. Kortom, er was nu al inspiratie genoeg en het concert was pas net onderweg. Inspiratie is iets wat ik altijd probeer te vinden. Grote klasse van Coldplay, ze hebben het mij gegeven. En de Red Hot Chilli Peppers mogen zich best wel behoorlijk schamen. Ouwe zakken die zich er veel te makkelijk vanaf maakten.
Vooraf hadden alle bezoekers van het Coldplay concert een armband gekregen. Met lampjes erin. Ik had wel een idee hoe of wat, maar niet precies. Het bleek een onderdeel van de lichtshow te zijn. Nogmaals, ik heb veel gezien in mijn leven maar dit nog nooit.
VID_20220716_222727
Alle groene lampjes die je ziet zijn armbandjes. Die verwisselden van kleuren. Elke kleur die je maar kunt bedenken. Links, rechts heen en weer, van boven naar beneden en ook in hartjesvorm op de tribune.
Samen met het gebruikelijke licht wat je wel ziet tijdens een popconcert, met alle lampen en lichten die er bestaan was dit ineens een extra dimensie. Het hele stadion deed mee. Dat had ik nog nooit gezien. En hoe lumineus is dat idee! Alles gewoon mee laten doen. Geniaal. Dat is het idee van inspiratie waar ik de komende tijd verder op ga broeden voor mijn eigen fotografie.
Licht, ik ben er gek op. En deze avond leverde mij ook weer inspiratie op. Niet dat ik mij ooit zal kunnen meten met de entourage waarin Coldplay optreed. Maar zeg nooit, nooit! Want als je het uitsluit gaat het ook nooit gebeuren. Op een avond dat ik dit totaal niet verwachtte. Leuke muziek voor vrouwen? Nou echt niet, ik ben compleet uit man dak gegaan. Ik wou schrijven uit mijn panty, maar dat is toch echt alleen voorbehouden aan dames. Zo onvergetelijk goed was het. En dan vooral ook door de inspirerende zanger Chris Martin. Niet zozeer om zijn kwaliteiten op welke gebied dan ook, maar wel als een hele vrolijke en overtuigende man. Noem hem een blij ei voor mijn part. Wat een enthousiasme. Geweldig. Bruce Springsteen, maar dan jonger.
Het concert van Coldplay was by far de beste show ever die ik gezien heb. Nog mooier is echter het onvergetelijk moment met mijn dochter een half uur lang. Zo gaaf als iemand letterlijk en figuurlijk het licht ziet. Inspiratie is mooi en noodzakelijk. maar herinneringen maken is net zo belangrijk. Ik kijk, keek en genoot. En nog steeds geniet ik na. Om nooit meer te vergeten.
En met mooi en verrassend licht kan ik ook wel wat mee. Ideeën spelen door mijn hoofd. En ik heb er echt geen 80.000 lichtgevende armbandjes voor nodig. Beetje minder kan ook. Op weg terug naar het hotel, 6 kilometer lopen, om de onmogelijke wachtrij bij de metro te ontlopen, alleen maar lopen nagenieten en lopen denken over licht effecten. Mooier dan dit kan het niet worden.
Ga eens naar een concert en wie weet vind jij ook inspiratie. Het ligt overal voor het oprapen. Blijf niet in kringetjes rondlopen, doe eens wat anders.