Smaak met kleuren
Laatst maakte ik een foto van een opticien in een nabij gelegen stadje. Een opticien doet zijn ding met brillen en contact lenzen. Dat zijn voor mij geen opwindende zaken om fotografische iets mee te kunnen doen. Ze zijn klein, je kijkt er dwars doorheen. Moeilijk voor mij dus om daar een echt gave foto van te maken. Het was Mieke die ergens op Facebook terecht zei dat ze de foto een beetje gewoontjes vond. Prima, dat mag en dat kan. Want het was ook zo.
De eigenaar staat vooraan en heeft, sorry dat ik het zo zeg, twee draken van vrouwen in dienst. Medewerksters noemen ze dat ook wel. In dit geval had ik ze ook tegenwerksters kunnen noemen. Niet maar mij toe, maar wel naar hun baas. Er hing een bepaalde spanning en angst van de baas naar zijn eigen personeel. Eén verkeerde opmerking van hem en ze melden zich weer twee weken ziek. En dat is nog waar ook. Dus een gespannen baas, twee prinsesjes op de erwt en een lastig onderwerp, brillen. En de auto's die niet voor de deur geparkeerd mochten staan stonden er wel. Want we hadden wel gevraagd aan de dames om vanaf 4 uur de stoep vrij te houden voor de winkel, maar waarom zou je daaraan meewerken? Het is de baas die de foto wil, wij niet!
Ik begon met geen enkele ruimte om te fotograferen en mijn licht te plaatsen. Dit gegeven komt straks nog een keer terug bij een andere foto. Na een ruim uur werken had ik het onderstaande als resultaat. Prima plaat, omstandigheden zijn nooit een excuus om geen prima foto te maken.
En de eigenaar was achteraf bij het zien van de grote print meer dan blij met de foto. Er moet nog één foto gemaakt worden van zijn andere winkel in een andere stad. Dezelfde dames blijken daar ook te werken helaas, maar de afspraak moet nog steeds gemaakt worden. want de dames moeten van alles maar willen niets. Arme, arme eigenaar. Je zou maar met twee van die heksen moeten werken. En de macht is aan hun kant. Want opgeleide opticiens die vind je niet op het platte land.
Kortom, een berg "zogenaamde" excuses van mijn kant waarom de foto niet zo spectaculair is voor de meeste die hem gezien hebben. Ik was echter zeer tevreden. Meer zat er gewoon niet in. Ik heb het maximale eruit gehaald voor mijn gevoel. En het allerbelangrijkste….de opdracht gever was heel erg blij met de foto.
Volgende foto met meer kleuren. 
Ik kom aan bij de lokale smid en we zouden buiten gaan fotograferen, maar er was helemaal niets buiten. Een fabriekspandje van grijze beton blokken. Niet echt inspirerend. En de beste man wilde buiten geen vuur willen maken. Heb ik dat? Dat hadden we afgesproken! Binnen was er wel wat te vinden. Eén grote bende aan verzamelde materialen. Je kon er niet lopen. Dat kun je in de foto hierboven wel zien. En het was nog veel groter en rommeliger. Maar toch lagen er binnen meer kansen voor mij om een foto te maken dan buiten. Kwestie van kiezen. En die troep? Zie er maar mee om te werken. Opruimen had geen zin. Bovenstaande foto is even heel snel uit het handje geschoten. Hij is ook nog bewogen en onscherp, maar het was voor mij even een snelle foto om te kijken waar eventuele kansen zouden liggen om toch iets te kunnen maken. Dan maak ik soms gewoon een foto om te kijken op mijn display wat ik nu eigenlijk allemaal zie. In chaos is het heel moeilijk om rust te creëren.
Zo goed en kwaad als het ging heb ik een foto gemaakt. Nu wel samenwerkend met een hele bereidwillige mensen. Dat is fijn. Kruip door, sluip door heb ik mijn zes flitsers geplaatst. Met gevaar voor eigen leven zowat. Uitkijken dat ik mijn nek of enkels niet brak. En toen had ik uiteindelijk het onderstaande als resultaat. 
Zoals gewoonlijk heb ik ook deze foto op Facebook geplaatst. Ter promotie in dit geval van het dorp Goulles waartoe wij behoren en uiteraard ook ter promotie van mijzelf.
En nu komt het! Oh wat een gave kleuren, riepen velen. Nee hoor, in mijn vorige foto waren de kleuren ook mooi, maar minder opvallend en spectaculair. Ik weet dat mensen van kleuren houden. Ik kan er op fotograferen. Ik kan de reactie s sturen als ik zou willen. Het hangt af van wat ik doen, van zaken zoals al eerder heb geschreven. Wat is het onderwerp, wat voor een soort situatie vind ik na aankomst. is het een spectaculair onderwerp of gewoontjes? In dit geval heb ik voor meer kleuren gekozen. Die kleuren heb ik verkregen door met kleurfilters op mijn flitsers te werken. Rood staat in dit geval voor het feit dat de vuren, jawel meerdere, hard aan het branden zijn. De suggestie althans.
Pas op met kleuren, maar die waarschuwing komt zometeen want vele reacties gingen over de kleuren. "Door de kleuren werd het eenvoudig". ?????? Lekkere kleuren, mooie kleuren…en meer van dit soort mooie complimenten. Leuk om te lezen, maar ik ben het er niet heel erg mee eens.
En hier begint mijn waarschuwing van de voorspelbaarheid van de smaak in combinatie met kleuren. Stop er vele en het liefst felle kleurtjes in je foto en iedereen is er weg van. Zo simpel is het. Dit gegeven ken ik al heel lang. Ik zou er heel gemakkelijk misbruik van kunnen maken. Doe ik niet. Ik hou van echte reële kleuren. Of noem het genuanceerde kleuren.
Hoe dan ook, ik heb met plezier jullie reacties gelezen op mijn foto's. En dat was bij beide foto's zo. Ondanks dat ik een andere kijk op het gemaakte werk heb. Het gevaar van kleuren is dat het werken ermee heel erg verslavend kan werken! Als je daar eenmaal aan gaat beginnen is het einde zoek. Eigenlijk moet ik het woord kleur door verzadiging vervangen. Dan kan ik beter met het woord spelen. Kleuren verzadigen namelijk op een gegeven moment niet meer. Het is als het eten bij de Mc Donalds. Je hebt net gegeten en een half uur later heb je alweer honger. Komt omdat er niets in zit. En om toch een goed gevuld gevoel te krijgen moet je er steeds meer van gaan eten. Het werkt niet. En zo is het ook met kleuren. Het levert kleurverslavingen op. En daar kom je nooit meer vanaf. Mooier fotografie werk is vaak subtieler.
Kijk eens rond een websites als Flickr en 500PX. Kijk eens rond bij de landschappen. Je weet niet wat je ziet! En toch echt van mensen die al langer met fotografie bezig zijn. Maar ze zien het gewoon op een bepaald moment niet meer. Het kleuren gebruik wordt door de tijd heen steeds meer en meer. Een soort kleurenblindheid, maar dan precies tegenover gesteld. En dit is gewoon het eerste scherm wat ik opende hieronder. Ik heb 0,001 seconde gezocht en had toen dit al. Zo voorspelbaar zijn kleuren en mensen.
Hier zie je een klein overzichtje van de meest populaire landschap foto's op dit moment van schrijven op 500PX. Slechts 1 van de 6 heeft normale kleuren. De rest heb ik nog nooit als kleuren kunnen waarnemen in de natuur. Je mag de vijf andere nog steeds mooier vinden. Maar dan weet je nu wel meteen waar je vanaf nu toch echt op moet gaan letten bij jezelf. Minder verzadigde kleuren of gewoon normaal verzadigde kleuren kunnen ook heel mooi zijn.
Zo, dat was weer een gratis lesje.