Verboden te fotografen
Met een aantal cursisten ga ik fotograferen op het station van Laroquebrou. Terwijl ik het perron oploop zie ik de lokale statiocnhef staan. Ik vraag netjes of we mogen fotograferen op het station en uiteraard is dat geen enkel probleem zegt de stationschef.
Nee je mag niet langer fotograferen want misschien doe je dat wel voor een van onze concurrenten. Ik antwoord beleefd dat er volgens mij geen concurrenten zijn van de SNCF in Frankrijk omdat dit de nationale spoorwegen zijn en een monopolie positie hebben in Frankrijk. De chef herstelt zich en voegt eraan toe dat het anders voor buitenlandse concurrenten kan zijn.
Maar meneer de chef antwoord ik, ik organiseer digitale fotografie cursussen (in Pébru, commune de Goulles leg ik uit) en we zijn hier gewoon om even wat te oefenen met fotografie en het is puur voor ons plezier. Nee, je mag niet meer fotograferen is het korte antwoord. Concurrenten willen graag weten wat wij aan het doen zijn en hoe we het doen. Ik wil de man met respect blijven behandelen, maar in mijn hoofd moet ik nu al erg erom lachen. Zie hieronder over wat voor een stationnetje we het hebben. Een klein gebouwtje met 2 sporen. Dat is het. Ik denk dit, maar zeg het niet. Ik wil de beste man niet in zijn eer aantasten en zeker niet beledigen.
In mijn hoofd komt ondertussen wel de volgende gedachte al opzetten. Er komen passeren hier vier treinen per dag en er stappen even zovele keren wel tien tot twaalf personen per keer in- en uit. Dat is geen kattenpis om dat allemaal in goede banen te leiden. En dan nog zijn collega die drie keer per dag met zijn werktrein een kop koffie komt halen (trein staat op de foto hieronder). Je kunt het er maar druk mee hebben. En dan komen er ook nog eens zomaar 4 cursisten en een meester je perron oplopen om foto's te maken, om gestrest van te worden. Sterker nog daar word je als eindverantwoordelijke helemaal gek van.
Station Laroquebrou in al haar glorie
Ik leg nog een keer uit dat we echt geen enkele slechte bedoeling hebben, behalve dan een beetje leuke en hopelijk ook mooie foto's te maken. Ineens gooit de stationschef het over een andere boeg.
Nee je mag geen foto's maken want voordat we het weten staan deze foto's morgen in de krant met verkeerde informatie en dan..... Ja wat dan? Ik vind het echt een beetje ridicuul worden. Wat is er veranderd in een uur tijd? Ik leg het nog een keer uit. Dat we er echt alleen zijn om plezier te beleven aan het maken van foto's en dat we zijn station zo mooi vinden. Ik probeer de chef nog een beetje te paaien. Ook dat hielp niet.
High tech entree op station Laroquebrou. Eén deur met twee functies. In- en uitgang. Revolutionair.
Opeens gooit de stationschef het over weer een andere boeg. Hij suggereert dat wij misschien wel foto's aan het maken zijn voor een terroristische groepering en deze foto's gaan gebruiken voor een aanslag!!! Ik sla nu echt steil achterover van verbazing en van het lachen. En helaas kon ik die lach ook niet echt onderdrukken. Een terroristische aanslag op Laroquebrou? Waar het mij de hele tijd gelukt is om de man in zijn waarde te laten, lukt het mij nu niet meer.
Beste meneer antwoord ik, als ik een terroristische aanslag wil plegen dan doe ik dat toch nooit hier! Dan ga ik toch naar Parijs, Bordeaux, Marseille of Lyon, maar niet hier. Wie moet ik hier treffen als ik dergelijke bedoelingen zou hebben? Het is als het schieten met een kanon op een mug in Laroquebrou. Je raakt niets hoe goed je ook zou mikken. Niemand die er last van zou hebben. Oeps..... dat was iets te snel geantwoord. De man was nu duidelijk wel beledigd. Ik voelde me er niets minder om. Hij had erom gevraagd. Ik had al vier keer uitgelegd dat we aan het oefenen waren voor een fotografie cursus. Dat we echt geen terroristen zijn, geen spionnen van een buitenlandse spoor tycoon en dat we ook geen stiekeme persmuskieten zijn die een vuil stukje over station Laroquebrou gaan schrijven. Wat zou je er over moeten schrijven? Ja dit stukje dus. Maar verder gebeurd er helemaal niets.
Spitsuur op station Laroquebrou
Ik zou als stationschef juist blij zijn als er een keer een paar mensen op mijn station komen kijken en fotograferen. Voor deze meneer geldt dat echter niet. Het is nu een plek waar ik niet meer mag fotograferen. En waarom? Geen idee. Omdat de man representatief staat voor Franse bureaucratie en ambtenarij? Ja, ik denk het wel of ook, maar dat is tekort door de bocht.
Meer en meer proef ik een tendens dat er steeds meer regels voor fotografie gaan gelden. Juist voor openbare plekken. Dit is niet de eerste keer dat ik dit meemaak. Het ligt niet alleen aan de stationschef van Laroquebrou. Want hoe waar het verhaal ook is, het is slechts een voorbeeld. Er zijn nog vele andere voorbeelden. Ook elders in Europa. Als jouw dit overkomt ga dan op zijn minst de discussie aan. Dit is niet normaal en als dit zo doorgaat is er over een aantal jaren geen plek meer waar je kunt fotograferen. Zweden heeft ook absurde fotografie regels in de maak. Daar mag je straks nergens meer in openbare ruimtes fotograferen zodra iemand anders op de foto zou kunnen komen. Ja, zou kunnen komen, alleen dat voorbehoud al.
Dus doe als ik en ga de discussie aan. Op een nette en beleefde manier. Laat weten dat je het er niet mee eens bent. Een cursist van me mocht van de week ook al niet door een raam heen van de McDonalds van buiten naar binnen fotograferen. Hoezo niet? Je mag er wel je geld komen uitgeven, maar geen foto's maken. En wat is er zo geheim aan het interieur van McDonald's Heerlen? Niets toch. Dat weet de concurrentie toch al lang!
Kortom laat je niet zomaar wegsturen. Vecht tegen de paranoia aangaande fotografie en laat je niets wijsmaken.
Hier nog een ultra geheime klok stiekem gefotografeerd op station Laroquebrou.