Het belangrijkste voor 2022 was toch wel dat ik nog net in 2021 een Hasselblad had gekocht. Mijn oude Hasselblad spullen had ik nog steeds en met dank aan Henk uit Sprundel heb ik als een soort erfenis van hem aan mij al zijn oude Hasselblad materiaal gekregen. Het mooie aan Hasselblad is dat dat het een modulair systeem is. Dus wat 45 jaar geleden gemaakt is kan nog steeds gebruikt worden. Zie de foto hierboven. Een grappige foto om twee totaal verschillende generaties Hasselblad in één foto te vangen. Al met al kan ik wel stellen dat voor mij 2022 een jaar was in het teken van Hasselblad. En wat daar dan mee te doen. Het was niet kopen om het kopen. Er zat een gedachte achter.

En dat was en is meer klanten binnen halen. In het land der blinden is éénoog koning. Dus als ik nu zeg dat ik de beste fotograaf in de Corrèze ben zegt dat helemaal niets. Dat is een gemiddelde cursist van mij namelijk ook. Maar klanten binnen halen met fotografie is lastig hier. Er zijn weinig bedrijven en de algemene tendens is met een I-phone kun je toch ook foto's maken? Naast het feit dat er weinig geld is en de omgeving erg arm is. Met mijn kennis en kunde en dan ook nog een Hasselblad, nou dan moet het toch wel lukken dacht ik. En inderdaad het jaar begon goed. Een mooie opdracht van een school in Tulle waar ik de 13 verschillende ambachten en opleidingen mocht gaan fotograferen. Hieronder zie je één voorbeeld.

Ik was super tevreden over dit werk en ben het nog steeds. Diversiteit laten zien, de opleiding is voor iedereen. Man, vrouw, wit en donker. Het zijn moeilijke plekken om te werken (qua fotografie) altijd tijdens de les fotograferen en opbouwen wanneer alles gewoon doorgaat. En dan binnen 5 a 10 minuten alle mensen neerzetten zoals ze te zien zijn. Heel erg leuk om te doen en ik denk wel mijn specialiteit. De foto's hangen inmiddels groot op school en worden veelvuldig gebruikt in communicatie uitingen. Daar doe ik het voor.

Fotografie is ook foto's maken waarvan je in eerste instantie denkt:" wat moet ik ermee?". Dan komt er een man en die maakt lampen van struisvogel eieren. Of ik die wil fotograferen? Ja natuurlijk. Na enig zoeken en uitproberen en een test schieten is de klant tevreden en kan het echte werk beginnen. Onderstaand zie je een foto die ik gemaakt heb met een rugby bal erbij om een beetje de verhoudingen weer te kunnen geven hoe groot die lampen dan zijn. Iedereen in zuid Frankrijk weet hoe groot een rugby bal is. Daarmee kan iedereen dus ook meteen weten hoe groot de gemaakte lamp is. Het was niet heel erg spannend werk. Maar wel om uit te vinden wat de klant wilde en hoe er iets moois van te maken.

Vervolgens ben ik heel hard aan de slag gegaan om een Franstalige trouw website in de lucht te krijgen. Het cursus seizoen was zwaar waardeloos qua aantallen en linksom of rechtsom er moet wel geld verdiend worden. Er is geen makkelijkere manier dan trouwfotografie. Zeker als je kijkt hoeveel trouwfotografen er zijn en wat voor een bagger ze produceren. Er is dan ook geen makkelijkere manier om heel erg enorm veel beter te zijn dan een ieder andere fotograaf. En de prijzen joh? Die schieten de pan uit. 1000 -2000-3000 euro alsof het niets is. Eerst een goede vriendin uitgenodigd om alvast wat voorbeeld materiaal in de studio te fotograferen. Om de potentiële bruidsparen te laten zien wat ze van mij kunnen verwachten.

Bovenstaande foto is tevens mijn banner foto. www.mollemariage.fr. En zo heb ik er nog veel meer gemaakt. En inmiddels ben ik enkele bruiloften verder. Maar wat een gezeur met die bruiloften. Mijn klanten hadden allemaal geen budget. Dus aan de eerder genoemde bedragen kwamen we totaal niet. Het was knijpen en nog eens knijpen op het budget. Niet leuk, maar toch wel weer veel lol gehad en veel meegemaakt. Soms is het gene wat je meemaakt echt onbeschrijfelijk. Of ik hier echt heels serieus mee verder ga? Ik weet het nog niet. Niet voor de bedragen die men mij tot nu toe betaald heeft. Maar het gaf wel weer kans om mijn portfolio verder uit te bouwen. En zeer moeilijke opnames te maken die niemand anders mij nadoet. Of anders gezegd, doe wat en er gebeurd wat.

Een groepsfoto gemaakt binnen 45 minuten tijd. Allemaal staan ze er goed op. En keurig netjes belicht en uitgelicht. Op de warmste dag van het jaar. 38 graden was het tijdens deze opname. Eerder was het 42 graden die dag en viel de bruid flauw. De bruidegom kwam tijdens het voorbereiden van deze foto al na 5 minuten vragen of het nog lang zou duren? Ligt eraan hoe goed jullie meewerken was mijn antwoord. Wetende dat dit de foto is waar je op beoordeeld wordt. Dit soort foto's met alle gasten en familie is de belangrijkste foto van de dag. Heel anders dan in Nederland. En ja ze waren blij en tevreden. Kwestie van stug doorgaan en in je ritme blijven. Je niet laten afleiden door hitte en een zeurende bruidegom die liever al aan de alcohol was begonnen.

Maar ook zo vaak als mogelijk gewoon lekker voor de lol fotograferen. Hier een foto van de zout winning in de Camargue. Fotografie is namelijk alles behalve werk, maar ook nog steeds hobby. Vandaar dat ik het dit jaar al 40 jaar doe. Plezier hebben is het aller belangrijkste. Anders kun je het niet zo lang doen.

En dan weer schoolfotografie. Ontzettend leuk om te doen. En dan niet op de standaard manier, maar op mijn manier. Elk kind een andere pose en elke kind net even iets anders op de foto zetten. Op een manier waarvan ik denk dat het 't beste past bij het kind. En niet met een standaard achtergrond, maar gewoon met de klas als achtergrond. Waarom niet? Het is weer eens wat anders. Iets waar ik vaak naar op zoek ben. En kinderen fotograferen is zo leuk!

En omdat geen fotografische dag hetzelfde is sta je de volgende dag weer lekker met cursisten landschapjes te schieten. Uiteraard ook weer met onder andere de Hasselblad. Want dat is en blijft toch een aparte belevenis. De kleuren en de scherpte zijn overweldigend goed.

En dan weer een familie portret maken. Ter ere van oma's 80 ste verjaardag. En dan niet op een gewone manier, maar natuurlijk weer een moeilijke manier. Ik houd niet van standaard werk. Voordat ik deze foto maakte heb ik wel zeker een kwartier lang moeten nadenken of ik dit wel zo zou gaan maken. Of het technisch gezien wel mogelijk was. Daar doe ik niet vaak zolang over. Maar dit keer wel. Zo'n vijver ertussen is leuk en heel aardig om te zien, maar het betekende ook dat mij flitsers veel verder weg kwam te staan dan mij lief was. Zou ik het dan nog kunnen redden qua hoeveelheid licht in combinatie met het aanwezige daglicht? Je ziet het, ik heb het gered. Ik ben meer dan blij met deze foto. Enorm moeilijk om te maken. Zeker als je al het licht van een kant laat komen zoals in de natuur ook altijd het geval is.

En dan weer schoolfotografie. Nu op de school waar Janna en Mina ook op zitten. Eindelijk mocht alles weer zo'n beetje na Covid. Dus geprobeerd de jongeren hele leuke en spontane foto's te geven. Eindelijk weer eens gek doen en los gaan.

En twee weken later wat serieuzer en chiquer, en wederom zo leuk om te doen. De jongeren en hun energie. Ik hou ervan. De dynamiek die je dan krijgt. Zo gaaf. Op een gegeven moment stond de DJ (sorry) bij de onderstaande foto voor een lege zaal te draaien omdat alle jongeren bij mij in de rij stonden om nog een keer op de foto te willen gaan. En dan heb ik het over een rij van 60 wachtenden.

Van twee tot 16 personen. En dat allemaal met min of meer het zelfde licht en opbouw. Behalve heel leuk om te doen ook nog steeds voor mij een goede oefening om snel te werken, aan te passen, improviseren, want niets gaat volgens plan. En maak er maar het beste van. Te leuk om te doen.

En natuurlijk ook weer later in het jaar de jaarlijkse brandweer foto's. Er zijn inmiddels heel wat korpsen die om mijn gunsten vechten. Leuk en altijd gezellig. Echte families zijn dat. Zo verbonden en gepassioneerd. Hier zomaar en foto. Niet perse mijn beste. Wel weer lastig want alle flitsers stonden in de stromende regen.

De volgende is misschien wel leuker als foto. En zo heb ik er dit jaar weer velen gemaakt. Patrick de brandweer fotograaf. Ja, ook dat. Je kan alle kanten op met mij.

En dan ook nog eens cursus geven. Samen met cursisten avond fotografie doen. Alleen was het die ene avond 14 juli. De Fanse nationale feestdag. We kregen er dus gratis wat extra vuurwerk bij. Deze foto is ook weer gemaakt met de 40 jaar oude Hasselblad en een 45 jaar oude groothoek lens. Maar wel met de nieuwe digitale achterwand. Inmiddels was ik al steeds meer en meer de technieken en camera's door elkaar heen aan het husselen. Onderstaande foto is er een die je het liefst op 2 x 2 meter groot moet zien. Dat gaat niet op een website. Het is ongelofelijk hoe scherp en hoe gedetailleerd deze foto is. Helaas hier niet zichtbaar.

En dan weer op verzoek 100 koeien proberen vast te leggen terwijl ze vrij rondlopen in een weiland. Ga er maar aanstaan. Ik kwam uit op 1 Godox AD 300 met een kleine softbox. Meer zat er niet in. Na een uur was ik bijna gestopt. Zo niet te doen was het. En toen ineens had ik een manier gevonden die de koeien wel accepteerden. Erg zwaar en warm, tijds intensief, maar weer gelukt en weer een tevreden klant. En het is weer eens wat anders. Wie gaat er koeien flitsen?

En dan weer de Tour de France fotograferen. Niet gewoon, maar net even wat mooier en anders zoals niemand anders het doet. waarom? Omdat het leuk is. Uiteraard weer met bijzonder mooi licht. Want met mooi licht kun je alles mooi en interessant maken. Want dat is en blijft altijd mijn uitdaging, kan het nog mooier?

Straat fotografie is ook erg leuk om te doen. Laat ik zeggen mijn vrije tijd fotografie. Mensen observeren en mijzelf verwonderen. De basis van fotografie. Ook gemaakt met de super trage Hasselblad. Waarvan een ieder zegt dat je die alleen maar in de studio kunt gebruiken. Lariekoek. Je moet er gewoon goed mee om kunnen gaan. Je apparatuur kennen. Dan kan alles. Okay misschien geen sport fotografie. En kijk eens weer naar de kleuren. Zo fraai.

En dan nu een foto van mijn grote vriend Ayan. Een man waarmee ik heel veel heb meegemaakt dit jaar. teveel om op te noemen. Maar dankzij hem en zijn relaties kon ik maar later ook mijn cursisten in Madurodam fotograferen. Dat was wel een fotografisch hoogtepunt voor mij. Ik laat niet de foto zien waar het om ging. Nee, ik laat de foto zien die ik na slechts 2 minuten al van Ayan maakte als voorbeeld van hoe het ongeveer zou moeten gaan worden de uiteindelijk foto met dame. Nogmaals mijn grote dank Ayan. En daarom de foto nu met jou die je zelf nog niet eens hebt gezien.

En vervolgens heb ik het jaar beëindigd met heel veel product fotografie. Op zoek naar klanten. Investeren in voorbeelden fotograferen, de bedrijven waarvoor ik zou willen fotograferen een handschoen toe te werpen. Pakken ze hem dan op of niet? Aan mij ligt het niet. Ik laat wel zien dat ik wel wil.

Deze en vele andere foto's zijn de resultaten van mijn zoektocht naar fotografische klanten. Er zijn er niet heel veel van. En die er zijn, ze kennen me, ze vinden mijn werk mooi(er) hebben problemen met hun bestaande fotograaf, maar dat betekent nog niet dat je het nieuwe werk krijgt. Frankrijk houdt niet van veranderingen en is enorm langzaam. Geduld is eens schone zaak. En ondertussen ga ik gewoon lekker verder. Omdat het leuk is om te doen, mijzelf blijven uitdagen, nieuwe manieren zoeken en vinden. En nooit opgeven. Misschien wel de belangrijkste karakter eigenschap van een fotograaf. Never give up en ondertussen plezier hebben. Fotograaf zijn in de Correze is niet makkelijk. Het zou al heel wat anders zijn als ik in een grote stad zou wonen. Maar ik denk dat het hier vandaan ook kan en moet lukken. En tot die tijd pak ik ook gewoon de wat slomere of minder uitdagende opdrachten aan. Niet alles is alttijd leuk of glamour. Sterker nog, dat laatste is het nooit. Fotografie is gewoon hard werken. En zo ga ik weer verder met studeren. Altijd maar weer oefenen en dingen proberen.

Waarom? omdat het leuk is. En als je zo'n inktvis bekijkt in de schappen van de viswinkel ik mij erover verbaas wat voor een raar gevormd beest het eigenlijk is.

Zoeken, zoeken en nog eens zoeken. Nooit standaard werk. Altijd net even iets anders proberen of doen. Om uiteindelijk ook weer gewoon commercieel werk aan te pakken. Even een een of ander beroemd schilderij reproduceren qua sfeer een looks en zo de kinderen van mensen uit de omgeving te fotograferen. Leuk om te doen en heel erg lastig. Iets namaken is altijd tricky.

En zo ziet mijn zeer beknopte jaar overzicht 2022 eruit. Het is echt heel erg ingekort. Er was nog zoveel meer om te laten zien. Maar je ziet hoe afwisselend een jaar kan zijn fotografisch gezien. Bijna alles is anders en niets is hetzelfde. Zo hou ik het leuk voor mijzelf. Altijd mijzelf blijven uitdagen. Nooit tevreden zijn of op mijn lauweren rusten. Het kan altijd beter. Dus na 40 jaar fotografie ben ik nog steeds niet klaar. Sterker nog, af en toe heb ik het gevoel dat ik pas begin. ook al klinkt dat misschien een beetje vreemd. Maar zoveel uitdagingen zie ik nog voor mij en zoveel wat ik nog zou willen maken. En de focus op zelf fotograferen wordt voor mij wel steeds belangrijker. Toch leuk en grappig dat ik op mijn 58ste nog mijn fotografie carrière aan het opbouwen ben. En cursus geven zalm ik altijd blijven doen. Dat is namelijk gewoon heel erg leuk. Ook inmiddels alweer 17 jaar. En een belangrijke basis voor mij om ook zelf scherp te blijven.

Als ik alles vraag aan een cursist(e) dan moet ik dat zelf ook doen. Dus ja ik schiet ook alles in jpg. Zo goed als mogelijk vanuit de camera. Behalve met de Hasselblad want dat is helaas een RAW camera. Dan moet je wel nabewerken. En zo kwam ik erachter dat ik daar best wel beroerd slecht mee was. Het heeft mij veel tijd gekost om dit onder de knie te krijgen. Voordat je het weet zwemmen je foto's alle kanten op qua sfeer, maar nooit de goede kant op. Wat dat betreft is jpg toch echt veel en veel betrouwbaarder en veel makkelijker! Gewoon fotograferen zoals je het wenst te maken. En daarom sluit ik af met de laatste foto. Een foto die eindelijk met de Hasselblad precies naar mijn wens was. Het heeft me meer dan een jaar gekost om tot deze sfeer te komen.

Nagenoeg perfect voor het gene wat ik in gedachten had. De Hasselblad is nu dus ook onder controle. Veel mooier kon ik 2022 niet afsluiten.

Tags: Kijken