Hoe krijg je het verzonnen? Sanne, Nicolette, André en Naut zijn cursisten van mij. Al jaren lang en dus ook hele trouwe cursisten. Terwijl ze het lang niet altijd even makkelijk met mij hebben. Ik ben veeleisend en neem niet echt een blad voor mijn mond. Ik vertel in ieder geval geen koekenbakkers verhalen. En mede daarom denk ik kunnen de vier nu ook echt fotograferen. Ook kan ik stellen dat ze getalenteerd zijn. Dat kan ik pas na een paar cursussen beoordelen. Eerst alles leren wat basis is en daarna begint pas de echte fotografie waarbij het hebben van eventueel talent mooi meegenomen zou zijn, doch niet noodzakelijk. Eéntje is druk bezig om binnen de KLM van alles vast te leggen als het gefotografeerd moet worden. Nummer twee is inmiddels aan zijn tweede jaar aan de film opleiding in België begonnen. Nummer drie doet van alles als het gaat om fotografie. Je kunt haar inhuren als DTP-ster, fotograaf of voor nog andere werk. En nummer vier legt alles vast wat beweegt en danst. Een bijzonder groepje en inmiddels ook zeer aan elkaar gehecht.

Jaar in, jaar uit komen ze bij mij op cursus. Ze hebben alle cursussen inmiddels gevolgd en de meesterklas inmiddels al twee keer (dat kan ook, daar is die voor gemaakt). En het leuke van cursisten is dat ze ook verhalen meenemen. Na zes of zeven cursussen heb je echt een band met elkaar. Omdat ik met deze vier mensen al minimaal zeven weken samen heb doorgebracht. Als je elkaar dan weer ziet en spreekt kun je weer heel makkelijk doorgaan waar je de vorige keer gestopt bent. Hoe gaat het met je hond? Hoe zijn de leraren in België? Hoe gaat het met je fotografie klanten? Welke ballet uitvoering heb je het laatst gefotografeerd? Ik ken de verhalen, de gebeurtenissen, de belevenissen en andersom ook. De cursisten kennen mij ook. Ik deel ook veel en niet alleen mijn fotografie kennis.

Na even zo vele cursussen heb je uiteraard zou ik willen schrijven ook wel eens een aanvaring met elkaar. Gewoon omdat ik fotografisch veeleisend ben wat voortkomt uit dat ik na zes of zeven cursussen ook wel stevige en realistische fotografische verwachtingen heb. "Zorg voor ritme en rust tijdens het fotograferen": is de meest gebruikte uitspraak door mij. Maar ook nog steeds: heb je wel naar je histogram gekeken…? Klinkt zo makkelijk, maar het is soms zo moeilijk voor cursisten om dat ook zo uit te voeren. En ja dan vinden ze mij wel eens een irritant mannetje ( denk ik). En alles heeft slechts één doel, betere fotografen van ze maken. En dat is gelukt.

Met bovenstaande cursisten zou ik blogs vol verhalen kunnen schrijven. Zoveel al hebben we gefotografeerd, gelachen, gepraat 's avonds bij de buiten BBQ. Bijzonder veel leuke en mooie foto's gemaakt. Toen ze voor het eerst binnen kwamen bij de eerste cursus, de basis cursus, konden nog niets. En nu? Kijk nu eens wat ze allemaal kunnen. Ik heb het ze geleerd. Daar ben ik trots op. Ze kunnen het. En hoe! Weliswaar kan het altijd nog net even iets beter, rustiger of mooier, maar dat zal altijd zo blijven. Dat is ook zo met mijn fotografie. Het kan altijd beter. Dat wetende is het ook belangrijk om het niet te laten eindigen in frustratie. Perfectie bestaat niet. Deze vier fotograferen zo goed als dat ze kunnen en ze blijven nog steeds zich verbeteren. En hopelijk gaat dat door totdat ze 80 jaar oud zijn.

En dan opeens krijg ik aan het einde van alweer een leuke cursusweek opeens twee potten Yogonaise in je handen gedrukt. Cadeautje! Wat leuk, wat grappig en wat origineel. Ja daar word ik nu blij van. P&B Yogonaise. Welke fotocursus kan zeggen dat hij zijn eigen mayo heeft? Niemand toch. En dat dankzij vier hele leuke cursisten. Nicolette, Sanne, Naut en André. Twee dames en twee heren, alsnog bedankt voor de ontzettend leuke verassing. Ik had niet eerder tijd om deze blog te schrijven. Maar deze blog zat al een tijdje in mijn hoofd.

Nooit zou ik een blog over cursisten schrijven, maar deze keer heb ik maar eens een uitzondering gemaakt. Sanne, Naut, André en Nicolette, jullie zijn de enigen waar een blog over geschreven is. Wat je al niet kunt bereiken met twee potten mayonaise…