Bovenstaande foto is gemaakt door Arjen. Voor mij is dit wel de foto van het jaar. Je snapt wel dat dit niet in een half uur is gefotografeerd. Vooral in de aankleding is veel tijd gaan zitten. Hoe met het staan, hangen, liggen? Beetje schuiven, beetje terug. Blijven zoeken. En dan heb je als eindresultaat Babs als Alice in wonderland. Gemaakt met drie flitsers. Eén op AB positie voor Babs en de tafel. De twee resterende flitsers dienden alleen om de achtergrond te kleuren. Met een verloopt uiteraard. Een strakke achtergrond is zo saai. Gemaakt met losse draadloze flitser, geen studio flitsers. En ja, het is ook technisch een behoorlijk gecompliceerde foto. Je ziet brandende kaarsjes, dus je moet een bepaald sluitertijd hebben anders zie je de kaarsjes niet meer. Je ziet bubbels in de lucht en ook die moeten goed belicht worden anders zie je die ook niet. Dan hadden we de machine niet eens hoeven aan te zetten. En het verloop in de achtergrond is geheel naar wens van Arjen. Het lijkt een beetje op een onderwater achtergrond. Prachtig werk en plaat van Arjen. Hier word ik zooooo blij van.

Deze foto is gemaakt door Annet. Een mooi stilleven gevormd door steeds maar te blijven kiezen. Wat doe je met je verlichting? Wat doe je met je belichting? Wat doe je met je kleuren? wat doe je met je witbalans. Wat doe je met je verzadiging? Wat doe je met de zwarten? Dat was moeilijk voor Annet. Want vaak is de uitkomst niet helemaal te overzien van tevoren. Dus dan moet je het gewoon doen. En kijken of je het mooier of niet mooier vindt worden. En bovenstaande foto is het resultaat van alle gemaakte keuzes. Met nadruk op keuzes. Want deze foto had ook totaal anders gemaakt kunnen worden. Maar zo is hij niet gemaakt, want dit is wat Annet mooi vond. En ik ook. Prachtig werk en de cursiste heeft gelijk kunnen leren wat het is om te kiezen. Een belangrijk onderdeel van fotografie.

Zoals je ziet is dit bijna dezelfde foto. Er is alleen een meisje in gekomen verkleed als Pipi Langkous en er is gekozen voor iets anders instellingen in de camera. En dan krijg je een andere sfeer. Wederom gemaakt door Annet. Ja, ze was lekker bezig.

Dit is mijn dochter Mina. En mijn andere dochter heet Janna. Als we eens een keer boos zijn op ze zeggen we wel eens Jezus Mina. Het mag niet, maar het gebeurd wel soms. Daar is deze foto uit voort gekomen. Mina als zijnde Jezus Mina die op het water staat of loopt. De foto is gemaakt door Andre. Die het op een warme zomer avond helemaal naar zijn zin had aan de waterkant aan de rand van een stuwmeer. Een legendarische avond. Het is hard en geconcentreerd werken maar dan heb je ook wat. Waarbij de meester met een statief en flitser in zijn hand het halve stuwmeer heeft over gezwommen (voor mijn gevoel dan)zonder koppie onder te gaan. Anders zou de flits niet meer zijn af gegaan. Hilarisch totdat een of andere suffe fransman die zichzelf ontzettend belangrijk vond ons geen toestemming gaf om vanuit het meer te flitsen. Chips, weer die flitser terugzwemmen op statief met zandzak eraan.

Deze foto is gemaakt door Hans. Geheel per toeval tot stand gekomen. De foto is recht van boven gefotografeerd en de stethoscoop en het lepeltje liggen op verschillende hoogtes op glasplaatjes. Het is niet goed te zien op deze manier. Er had meer diepte zichtbaar moeten worden. Maar soms heb je momenten dat er dingen gebeuren die je niet gepland hebt. En daar is dit een mooi voorbeeld van. De houten zijkanten hadden er niet op moeten staan, maar ze staan er wel op. En in mijn ogen voegt het iets toe. Het is een rare en gekke foto geworden. De cursist die arts is wilde symbolisch waarschuwen voor teveel suiker eten is niet goed voor je gezondheid. Het suikerklontje hebben we al weg gehaald want het werd te druk. Dit was voor mij de meest verassende foto van het jaar. Het ontstaat op een gegeven moment, maar dit kun je haast niet van tevoren bedenken. Ja, nu wel. Ik denk dat ik zelf nog een keer een serie ga maken met de techniek van boven elkaar liggende glasplaatjes. Het idee was afkomstig eerder uit het 2016 cursusjaar. Het is een techniek die soms wel in de culinaire fotografie wordt gebruikt.

Onderstaande foto is gemaakt door Annet. Met twee flitsers.

En hier dan mijn dochter Janna hangend in de touwen. Gefotografeerd door Nicolette. Fotograferen en flitsen kan ze goed. Meer dan goed. Dat was het probleem niet. Wel het kijken naar het histogram. Die was niet goed gevuld. Uiteindelijk kwam nog alles goed. Grappig is voor mij dat het meest simpele, het kijken naar het histogram, zo vaak vergeten wordt. Niet alleen door deze cursiste hoor. Ik kan er nog vele zo aanwijzen. Het is en blijft een les. Gebruik je histogram. Dat ding is er niet voor niets. En als je het doet dan kun je dit soort foto's maken. Een mooi voorbeeld hoe flits- en daglicht mooi met elkaar gemengd zijn. Een sterke foto van Nicolette.

Weer terug naar binnen met Dirk. Een stilleven in de studio. Dirk is niet bang voor halve maatregelen en heeft geen moeite met kiezen. Dus je ziet hier een hard ouderwets stilleven. Met wederom een verloop in de achtergrond die precies daar zit waar Dirk hem wilde hebben. Het is wederom de techniek van licht tegenhouden. Geen extra lamp op de achtergrond, dat is vaak te fel en teveel, nee gewoon met een flitser je onderwerp belichten en tegelijkertijd de achtergrond verlichten of in dit geval slechts een heel klein beetje. Het is spelen en pielen maar dan heb je ook een heel strak stilleven. Met slechts één flitser. Met één flitser is zoveel meer mogelijk dan dat mensen denken. Het blijft iedere keer velen verrassen. Dan hoor ik weer:" ik wist niet dat er zoveel mogelijk was met één flitser". Waarop ik antwoord: " Ja, maar nu wel". Pak niet te snel je tweede flitser.

Nog eentje dan. Een foto van Hans. Mina als stoere skateboarder. Langzame sluitertijd, flitsen en model flink laten bewegen en dan krijg je de suggestie van bewegen. Altijd leuk en het werkt altijd. De foto had 1/3 donkerder geflitst moeten worden, het kan nog net, maar de foto is hierdoor nog net niet helemaal af. En dat is toch waar we altijd voor gaan. En wat jullie niet zien, maar wat wel meespeelde is dat Hans op een glibberige ondergrond stond. Hij was al een keer onderuit gegaan met zijn dure cameraset. Dat wil je geen twee keer doen. Het gebeurde ook niet, maar dat soort dingen zorgen altijd voor een beetje onrust. Het is goed gekomen, op 1/3 na.

En af en toe flits ik zelf ook nog wel eens.