In een studio kan iedereen wel tot een redelijk eind resultaat komen. Buiten is het anders en lastiger. Dan heb je met de hele wereld te maken. Mooi, lelijk, achtergronden, troep, koud, regen of heel erg heet. Ga zo maar door. Auto's die de veters uit je schoenen scheuren als ze langs komen rijden. Of denken lollig te zijn als ze hard langsrijden en toeteren. Heel grappig als je middenin je concentratie zit. Ik schrik me dan een ongeluk. Kortom, buiten in de grote wereld is het moeilijker werken, maar wel interessanter. Met werken bedoel ik flitsen. Flitsen doe ik overal. Flitsers kunnen altijd mee en zitten ook altijd in mijn fototas. Een flitser is al genoeg. Net even snel een extra accent in de foto aanbrengen. Of ergens aandacht op vestigen. En sinds een tijdje word ik er lokaal ook behoorlijk om gewaardeerd. Erg leuk om dat nog eens mee te maken. Jarenlang heb ik mij alleen maar op lesgeven geconcentreerd en fotograferen deed ik wel maar niet om mijzelf weer op de kaart te zetten als fotograaf. En dat doe ik nu sinds een tijdje weer wel. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Het leukste aan het naar buiten gaan is wel dat je dingen tegenkomt die je zeker weten nooit in je studio zal tegenkomen. Mijn studio is te klein om de grote buiten wereld te kunnen bevatten. Ook een tienmaal grotere studio zou dat niet kunnen. Afgelopen week had ik het weer een keer zo zeldzaam naar mijn zin. Op het moment zelf realiseerde ik mij dat ook. Ik dacht :" wat heb ik toch een bizar mooi vak. Hier moet ik een blog over schrijven." Het gaat over verschil tussen wat je ziet en wat er werkelijk was. Of de les die ik aan iedere cursist heb geleerd: Wat laat je zien en wat laat je niet zien?!

Ik stond van de week betonnen luidsprekers te fotograferen. Voor zover ik weet is dat uniek in de hele wereld. Ik ben ze nooit eerder tegen gekomen. En ze zijn mooi! Zo belachelijk mooi. Dus die verdienen mooie foto's. Sowieso mag het altijd wel mooi zijn. Lelijkheid is er al genoeg. De Fransman die ze maakt en ontwerpt bleek ook nog eens een heel erg aardig en warm mens te zijn. Extra leuk. Mijn eerste vraag aan hem was: " Comment voulez-vous qu'il soit photographié? Of wel hoe wil je het gefotografeerd hebben. Mijn vraag was niet meteen duidelijk bij hem. Ik legde hem uit dat ik met mijn fotografie alle kanten op kan. Ieder sfeer is mogelijk. Dus zeg het maar. Nou hij wilde wel dat ik gewoon zou doen wat ik normaal ook doe. Sfeertjes maken met licht, maar dat is bijna altijd met mensen legde ik hem uit, maar zoiets moest het toch wel worden. Hmmm, het was mij nog niet echt helemaal duidelijk wat hij wilde. Dus betrok ik hem in de eerste stappen van het proces. Wil je zoals bovenstaande foto het licht met een half rondje aan licht op de vieze vloer? Vieze vloer kan best met een stoer en stijlvol product als betonnen luidsprekers. Daar waren we het snel over eens. Of wil je het licht met een heel rondje zodat het lijkt alsof de speaker in een soort spotlight staat op een podium?

Of wil je een half rondje aan licht met een lager standpunt?

Oeh ja, dat is wel gaaf gaf de Franse betonspecialist aan. Dat is wel erg mooi vond hiji. Maar ik wel graag nog een lichtje op de pootjes onder speakers zien. Oeps, dat snap ik. Die pootjes zitten eraan en dus moeten die ook zichtbaar zijn. Even kijken hoe ik dat kan oplossen. Want dat moet een piepklein lichtje worden. Die mag onder geen beding waar dan ook op de speaker terug te zien zijn. Alleen op de pootjes. Voor de kijker links van de speaker plaatste ik eerst een Godox AD 200, maar zelfs op het laagste vermogen was die te sterk. Overgeschakeld naar een Godox 860 II en geflitst met klein barndoors op een 1/256e vermogen. En dat was precies genoeg. Heel klein en heel precies gericht licht. Een minuut of 10–15 pielen met het licht dat het goed stond. En dan krijg je het onderstaande. Een betonnen luidspreker met pootjes.

Twee flitsers die eruit zien als een. Heel vaak de grote truc met flitsen. Je kunt wel meer flitsers gebruiken, maar laat het niet zien. Laat het eruit zien alsof het met 1 flitser is gedaan. Laat het er natuurlijk uitzien. Er wordt vaak te weinig aandacht gegeven aan secure licht plaatsing. De meeste fotografen lossen dit op door plomp verloren her en der flitsers te plaatsen. Zo moet het dus niet. Soms kan ik wel een half uur bezig zijn om een van de gebruikte flitsers echt goed te krijgen qua positie, hoogte, breedte, richting en om te bepalen met welke licht vervormen te werken. En zo kon ik de hele serie schieten nadat de beton specialist had gekozen wat hij wilde. Een grote speaker, een kleinere en een subwoofer moesten gefotografeerd worden. En daarna nog wat detail foto's. En daar sta je dan, nabij Brive, in een gruwelijk koude loods/productieruimte je plaatjes te schieten. Met Deep Purple in de achtergrond als begeleidende muziek. Leuke klant, erg aangename man, zeer mooie en unieke producten fotograferen, muziekje erbij, af en toe een kop koffie om op te warmen. En weer doorgaan. Dit zijn de fotografische dagen die er toe doen. Lekker fotograferen, geïnspireerd worden door eigenaar en producten. En ja het was koud en stoffig, who cares?

En hoe zag het er dan in het echt uit?

Nou zo was het in het echt. Vrij netjes voor een fabriekje, maar ik zag er niet uit toen ik klaar was. Ik zat onder het beton en weet ik wat nog meer. Ik laat dit zien middels een blog in de hoop de lezer iets te kunnen leren. Over mogelijkheden. je instelling als fotograaf, en dat een mooie foto maken overal mogelijk is. Ook over hoe je erin kunt gaan als fotograaf ook al weet je totaal niet wat gewenst wordt. Ik kom er toch wel uit. Iets met zelf vertrouwen.

Daarvoor had ik wel alles meegenomen omdat ik niet precies wist wat de bedoeling was. En uiteindelijk had ik slechts een en een kwart flitser nodig. Alles voor niets meegenomen. Nee dat niet, want ik wist niet wat er van mij verlangd werd. Dus dan moet je gewoon alles bij je hebben. Op alles voorbereid zijn. Maar als het simpel kan dan zal ik het altijd simpel doen. Hij wilde mijn " Une atmosphère magique" Wat dat dan ook mag inhouden. Dit was het dan. En een klein lesje in de vorm van bovenstaande foto's dat het belangrijk is dat je bepaalde dingen niet laat zien. Binnen in een loods is het op zich makkelijk. Maar pas op. Het was heel erg koud. Zie je concentratie maar te pakken met kou. En buiten kan ik het ook dat heb ik al vaak genoeg laten zien. Komt nog wel een extra blogje over met voorbeelden. Wat laat je zien en wat laat je niet zien en hoe laat je het zien? Dat is altijd de grote vraag als je gaat fotograferen. Wat je niet laat zien is vaak nog belangrijker dan wat je wel laat zien.