Slechte camerta tests
05/08/11 13:44 Filed in: Fotografie handel
Naast mij ligt het nummer van Camera magazine. Editie januari/februari 2011. Ik lees het voorwoord van de hoofdredacteur en zijn wanhoop schreeuwt mij toe.
De hoofdredacteur vraag zich voor het eerst na 25 jaar af wat de lezers eigenlijk van het blad vinden. Mmm, dat is niet al te snel, na 25 jaar. De vraag is wat kan anders of wat kan beter? Op zich helemaal geen gekke vraag en een teken van openheid. Maar dan moet je niet als hoofdredacteur even later schrijven dat ze het zelf eigenlijk ook niet weten. Ze hebben immers geen concept. Ik zou als ik de hoofd redacteur van dat blad was nooit schrijven. Je gaat toch niet toegeven dat je een blad ik elkaar zet zonder een visie of een doel te hebben
De hoofdredacteur vraag zich voor het eerst na 25 jaar af wat de lezers eigenlijk van het blad vinden. Mmm, dat is niet al te snel, na 25 jaar. De vraag is wat kan anders of wat kan beter? Op zich helemaal geen gekke vraag en een teken van openheid. Maar dan moet je niet als hoofdredacteur even later schrijven dat ze het zelf eigenlijk ook niet weten. Ze hebben immers geen concept. Ik zou als ik de hoofd redacteur van dat blad was nooit schrijven. Je gaat toch niet toegeven dat je een blad ik elkaar zet zonder een visie of een doel te hebben
Zelf vindt hij de fotografische hardware interessanter, maar fotografie zelf is ook wel leuk. Een beetje de verhalen achter de fotografie. Want misschien zit je als lezer niet te wachten op nog meer tests. Nog meer van het zelfde. De hoofd redacteur geeft aan dat ze het zelf ook niet weten waar ze heen willen met het blad. Meer tests, minder tests, meer I-pad en pod producten in het fotoblad?
De column van de maand wordt afgesloten met de mededeling dat ze nog op zoek zijn naar enkele mensen die af en toe eens een rubriekje willen volpennen. Mmmm, de nood is kennelijk hoog, of zou hij zelf geen zin meer hebben in schrijven. Ik word in ieder geval niet vrolijk na het lezen van zijn voorwoord. Het voorwoord heeft de vaste titel „ Zo de windt waait”, maar het lijkt alsof ze zwaar wind tegen hebben bij Camera magazine. Ik heb nog nooit zo’n negatief voorwoord gelezen. Een rouw advertentie is nog vrolijker.
Een interview met „ een” fotograaf is geschreven als een schoolkrant achtig verhaal. De vragen zijn echt te stupide voor woorden.
Hoe noem je jezelf?
Is het moeilijk een model te vinden?
Heb je succes met de foto’s?
Heb je de doka in huis?
Pfff.... hoe krijgen ze het voor elkaar. De vraag naar zin favoriete toetje wordt nog net niet gesteld. Dit is echt hemel tergend. Een Jip en Janneke boek is boeiender.
Dan is het tijd voor een echte camera test. De Nikon D-7000 tegenover de Canon 60D. Een revolutionaire camera tegenover een model van Canon dat maar steeds verder uitgekleed wordt. Op zich kan het een interessante test worden Daar beide leveranciers een hele andere koers varen voor wat betreft het uitbrengen van nieuwe camera’s. De ene probeert ze steeds beter te maken en de ander steeds slechter. Interessant!
En vooraf kan ik eigenlijk maar 1 winnaar bedenken. De Nikon D7000. Ik ken beide camera’s en weet als geen ander hoe goed de D7000 is en hoe de Canon 60D aan alle kanten steken laat vallen. Los van wat Canon aan het doen is, is het een enorme prestatie van Nikon wat ze hebben uitgespookt met de D7000. En Canon..., tsja Canon is even Canon niet meer.
Canon kan het niet maken om bestaande producten steeds verder uit te kleden en steeds slechter te maken. Eerst was er de 40D ( die was erg goed) toen kwam de 50D ( soms goed maar meestal niet) en nu is er dan de 60D. En die is weer wat slechter. Dat is op zich een hele prestatie. Maar de test meneer van Camera magazine gaat hier ruimschoots overheen.
Die weet te vertellen dat al die witbalans instellingen wel leuk en aardig zijn op de Nikon D7000, maar die heeft hij niet nodig. Want de automatische witbalans doet het altijd goed. Dus de verschillende keuzes in witbalans en het verder fijn in kunnen stellen en afregelen, is niet belangrijk en niet nodig.
Iedereen die een beetje serieus fotografeert weet wat je met witbalans kunt bereiken. Deze test meneer zeer zeker niet. En hij schrijft het ook nog eens op ook. Geen enkele schroom om zijn gebrek aan kennis te verstoppen. Voorbeelden te over in de gehele test die kant nog wal raken.
Live view en filmen en een kantelbaar LCD display zijn belangrijker dan active D lighting en contrast tezamen kunnen veranderen. Wat revolutionaire mogelijkheden geeft. Nu laten alle testen dat liggen, omdat alle testers op Raw fotograferen en er zodoende dus nooit achter komen. Zo komen ze er dus ook nooit achter dat de D7000 HDR achtige beelden kan schieten met ongelofelijke dynamische bereiken en doortekeningen die niet haalbaar zijn met RAW. Maar goed, de andere zien dit ook niet dus daar laat de tester van Camera magazine geen extra punten liggen. Dat je op een D7000 van Nikon alles kunt instellen en aanpassen is ook niet belangrijk. Want de Canon waarbij heel veel zaken niet in te stellen zijn is het daarom volgens de schrijver daarom een veel makkelijkere camera. En de menu’s zijn veel korter bij de Canon. Ja, gek he?!
De conclusie van deze goedwillende amateur is dat de Canon en de Nikon eigenlijk meer overeenkomsten dan verschillen kennen???Maar.... de Canon 60D heeft dan weer wel een kantelbaar LCD scherm en ja dat is toch wel het summum. Hij schrijft het nog net niet, maar eigenlijk vind deze tester dat de 60D beter dan is een D7000. De instellingen van de Nikon D7000 doen er niet toe. Want wie zit daar nu op te wachten? Hij schrijft het letterlijk! Maar ja hoe zou je meer kunnen verwachten van iemand die schrijft hij altijd op automatische witbalans fotografeert. Dat is weer te zien en te merken bij de volgende opmerking bij de onderstaande foto. En ik heb de foto niet aangepast.
De column van de maand wordt afgesloten met de mededeling dat ze nog op zoek zijn naar enkele mensen die af en toe eens een rubriekje willen volpennen. Mmmm, de nood is kennelijk hoog, of zou hij zelf geen zin meer hebben in schrijven. Ik word in ieder geval niet vrolijk na het lezen van zijn voorwoord. Het voorwoord heeft de vaste titel „ Zo de windt waait”, maar het lijkt alsof ze zwaar wind tegen hebben bij Camera magazine. Ik heb nog nooit zo’n negatief voorwoord gelezen. Een rouw advertentie is nog vrolijker.
Een interview met „ een” fotograaf is geschreven als een schoolkrant achtig verhaal. De vragen zijn echt te stupide voor woorden.
Hoe noem je jezelf?
Is het moeilijk een model te vinden?
Heb je succes met de foto’s?
Heb je de doka in huis?
Pfff.... hoe krijgen ze het voor elkaar. De vraag naar zin favoriete toetje wordt nog net niet gesteld. Dit is echt hemel tergend. Een Jip en Janneke boek is boeiender.
Dan is het tijd voor een echte camera test. De Nikon D-7000 tegenover de Canon 60D. Een revolutionaire camera tegenover een model van Canon dat maar steeds verder uitgekleed wordt. Op zich kan het een interessante test worden Daar beide leveranciers een hele andere koers varen voor wat betreft het uitbrengen van nieuwe camera’s. De ene probeert ze steeds beter te maken en de ander steeds slechter. Interessant!
En vooraf kan ik eigenlijk maar 1 winnaar bedenken. De Nikon D7000. Ik ken beide camera’s en weet als geen ander hoe goed de D7000 is en hoe de Canon 60D aan alle kanten steken laat vallen. Los van wat Canon aan het doen is, is het een enorme prestatie van Nikon wat ze hebben uitgespookt met de D7000. En Canon..., tsja Canon is even Canon niet meer.
Canon kan het niet maken om bestaande producten steeds verder uit te kleden en steeds slechter te maken. Eerst was er de 40D ( die was erg goed) toen kwam de 50D ( soms goed maar meestal niet) en nu is er dan de 60D. En die is weer wat slechter. Dat is op zich een hele prestatie. Maar de test meneer van Camera magazine gaat hier ruimschoots overheen.
Die weet te vertellen dat al die witbalans instellingen wel leuk en aardig zijn op de Nikon D7000, maar die heeft hij niet nodig. Want de automatische witbalans doet het altijd goed. Dus de verschillende keuzes in witbalans en het verder fijn in kunnen stellen en afregelen, is niet belangrijk en niet nodig.
Iedereen die een beetje serieus fotografeert weet wat je met witbalans kunt bereiken. Deze test meneer zeer zeker niet. En hij schrijft het ook nog eens op ook. Geen enkele schroom om zijn gebrek aan kennis te verstoppen. Voorbeelden te over in de gehele test die kant nog wal raken.
Live view en filmen en een kantelbaar LCD display zijn belangrijker dan active D lighting en contrast tezamen kunnen veranderen. Wat revolutionaire mogelijkheden geeft. Nu laten alle testen dat liggen, omdat alle testers op Raw fotograferen en er zodoende dus nooit achter komen. Zo komen ze er dus ook nooit achter dat de D7000 HDR achtige beelden kan schieten met ongelofelijke dynamische bereiken en doortekeningen die niet haalbaar zijn met RAW. Maar goed, de andere zien dit ook niet dus daar laat de tester van Camera magazine geen extra punten liggen. Dat je op een D7000 van Nikon alles kunt instellen en aanpassen is ook niet belangrijk. Want de Canon waarbij heel veel zaken niet in te stellen zijn is het daarom volgens de schrijver daarom een veel makkelijkere camera. En de menu’s zijn veel korter bij de Canon. Ja, gek he?!
De conclusie van deze goedwillende amateur is dat de Canon en de Nikon eigenlijk meer overeenkomsten dan verschillen kennen???Maar.... de Canon 60D heeft dan weer wel een kantelbaar LCD scherm en ja dat is toch wel het summum. Hij schrijft het nog net niet, maar eigenlijk vind deze tester dat de 60D beter dan is een D7000. De instellingen van de Nikon D7000 doen er niet toe. Want wie zit daar nu op te wachten? Hij schrijft het letterlijk! Maar ja hoe zou je meer kunnen verwachten van iemand die schrijft hij altijd op automatische witbalans fotografeert. Dat is weer te zien en te merken bij de volgende opmerking bij de onderstaande foto. En ik heb de foto niet aangepast.
Volgens de schrijver is dit een hele goede witbalans van de D7000. Ondanks dat het personeel in gele kleding is gestoken. Wie beter weet ziet echter iets anders. Alles is geel. De gezichten, de witte partijen in de foto er is eigenlijk niets wat niet geel is in de foto. En dat komt echt niet door het gele truitje. Er klopt helemaal niets van deze witbalans.
En zo snap ik eigenlijk het voorwoord van de hoofdredacteur nu wel. Het is om radeloos van te worden. De arme man weet het ook niet meer. Welke kant moeten ze nu op. Testen die zo slecht zijn dat het gewoon heel erg zonde is van de bomen die hiervoor als papier moeten dienen. En interviews op Jip en Janneke niveau.
De schrijver van dit artikel is een rasechte koekenbakker. Hij snapt er niets van en hij kan er niets van. En moet jij dan nog 6,95 voor een dergelijk fotografie magazine betalen eens per twee maanden? Doe het niet. Red de wereld, koop dit tijdschrift niet zodat er meer bomen overeind blijven staan ergens ter wereld.