Ga ik nu proberen even partij bijdehand te zijn? Nee echt niet. Ik denk er gewoon veel, heel veel en goed over na. Mijn hele leven bestaat uit licht. En schaduw! Met de ene is er ook altijd de ander.

Als alles licht zou zijn dan zie ik werkelijk helemaal niets. Dat zou er ongeveer zo uitzien… zoals hierboven. Ik heb expres iets van kleur laten zitten links en rechts anders geloven jullie misschien niet dat het een echte foto is.

De foto is goed scherp en heeft de juiste witbalans en ga zo maar door. Maar…je ziet niks. Precies, dat is exact het punt wat ik wil maken. Al het licht wat we zien in plaats van wat we niet zien voegt niets toe. Want nu is alles licht en we zien alles maar jij ziet nog niets. Dat is frappant! Met al het licht wat zichtbaar is ben je er dus niet als fotograaf.

Veel fotografen hebben de mond vol over het feit dat fotografie in het Latijn schrijven met licht betekent. Ja, dat klopt. Alleen doet bijna niemand dat van degenen die dat het hardst roepen dat ze schrijven met licht. Want als je dan hun foto's gaat kijken! Oef, auw. Hierboven heb ik niet geschreven met licht. Ik heb echt alleen maar licht gefotografeerd. En met alleen licht zie je helemaal niets. Het andere licht, dat wat je niet ziet is veel belangrijker.

Je hebt dus nog wat anders nodig. Het licht wat je niet ziet. Ik noem het schaduw of zwart. Daarmee zijn we dan aangekomen op het licht wat we niet zien. Dat hoeft ook niet want doordat je het niet ziet ga je veel meer zien. Door schaduwen en zwart ga je het licht zien. Niet als alles licht is. Ik ga nu niet nog een zwarte foto plaatsen hieronder. Want dan zie je niks. Dat kun je zelf wel in je gedachten invullen hoe een zwarte foto eruit zou zien.

Soms komen er hier lokale Franse mensen naar mij toe en die willen mij dan complimenteren mij met mijn magische licht. Dat klinkt in het Frans als: Bonjour Monsieur Mollema, je me permets de vous féliciter pour votre lumière magique dans toutes vos photos. Leuk om te horen en het compliment te ontvangen, maar ik moet wel eerlijk zijn en blijven. En altijd antwoord ik direct: "Monsieur/Madame ik heb geen magisch licht, ik ben niet Harry Potter niet met zijn baquette magique (toverstokje) het is alleen omdat ik niet bang ben voor schaduwen. Want daarom vinden ze het werk wat ze toevallig van mij ergens gezien hebben mooi. Rembrandt en Vermeer uit elkaar houden is dan nog een heel gedoe. Dus vaak wordt het ook gezien als een tableau Vermeer. Ook goed, mij best, als ze het maar mooi vinden. En het complimenten magisch licht komt voort uit het gene wat ze niet kunnen zien. Niet omdat mijn licht zo mooi is. Licht is voor iedereen hetzelfde. Mijn licht is ook jouw licht. Maar wat doe je met het licht wat je niet ziet of wilt laten zien?

Daarmee is dus gezegd dat de schaduwen erg belangrijk zijn voor de mensen die ik tot op dat moment nog niet kende, maar het wel mooi vinden. Ze zouden me niet aanspreken als ik alles licht had gefotografeerd. Dus het licht wat we niet zien is nog belangrijker dan het licht wat we wel zien. Onderstaand een voorbeeld van wat schrijven met licht is. Eentje met en ééntje zonder. Bij de ene foto zie je alles en bij de andere foto zie je veel minder en daardoor veel meer. Dus sluit ik af met:

Het licht wat we niet kunnen zien is veel belangrijker.

Tags: Licht, Leren kijken, lichtplaatsing