Ik heb al eens eerder een speciale blog gewijd aan Yousef Karsh. In mijn ogen, maar ook door die van Erik ( de cursist van deze week) de "beste" portet fotograaf aller tijden. Als je dat zo zou kunnen zeggen. Wil je meer weten over Karsh en zijn werk lees dan even de blog die ik er in 2016 over heb geschreven. Daar staat veel van zijn bekende werk.

Okay Erik, dan gaan we Yousef Karsh nadoen. Zo letterlijk mogelijk? Ja, zo letterlijk mogelijk. Ik wil die sfeer kunnen pakken en begrijpen antwoordde Erik. Nou dat is goed, maar maak je borst maar nat want dan gaan we nog wel wat problemen tegenkomen. Zoals bij de eerste foto. Een van de favorieten van Erik is een portret foto van Audrey Hepburn. Waarschijnlijk was ze rond de 20 jaar oud toen onderstaande foto gemaakt werd. Ze was toen al mooi en later met het vorderen der jaren werd ze eigenlijk alleen maar mooier. Maar laten we eerst even het voorbeeld bekijken wat Erik wilde maken.

Prachtig portret, maar is dit het origineel? Ik denk het niet. Het gekke feit doet zich voor dat een ieder die deze foto wil delen op internet kennelijk er plezier in heeft om de Karsh foto zo mogelijk te verbeteren. Zo kom je van dit ene portret wel tientallen versies tegen.Maar welk is nu de enige echte door Yousef Karsh gemaakte foto? Hoe haalt men in het hoofd om meesterwerken te gaan bewerken! Een kleine tussentijdse constatering was dit.

Maar goed dit meesterlijke portret gaan we met behulp van Babs proberen na te maken. De technieken van Karsh analyserende en met behulp van een 53 jarig model die moet gaan concurreren of het werk moet gaan doen van een 21 jarige. Dat is niet echt eerlijk. Daarnaast hebben we nog andere technische problemen te overbruggen. Babs was zeker niet het probleem ondanks het zeer grote leeftijds verschil tussen de twee.

Licht, camera's objectieven, licht vervormers, alles is veel en veel beter vergeleken met de in 1956 gefotografeerde Audrey Hepburn. Camera's en objectieven zijn eigenlijk te goed om foto's van 60 jaar geleden te benaderen. We moeten dus bewust minder goed fotograferen of noem het anders fotograferen. De technieken van vandaag terugbrengen naar de jaren 50. Ik heb vooraf wel ideeën hoe dit te doen en te bereiken. Dat is echter wel het toppunt van techniek beheersing. En daarbij kwam ook nog dat Erik het perse met zijn eigen spullen wilde fotograferen. Dat is goed en mooi, maar de softbox waarmee hij aankwam bestond nog niet in 1956. veel te groot en veel te zacht. Daar zou Karsh van gedroomd hebben om iets te mogen beschikken. Hij plaatste een kale lamp achter een vel overtrekpapier om toch nog een wat groter en zachter licht te verkrijgen. Licht in de jaren 50 was altijd nog steeds behoorlijk hard licht. Pas heel veel later zouden er softboxen komen. Maar afspraak was afspraak, we zouden alleen Erik's spullen gebruiken. Dus doen met wat hij heeft. Een extra probleempje.

Het andere probleem (maar niet letterlijk) is en was toch mijn eigen Babs. Hoe moeten we een 53 jarige hele lieve en knappe vrouw door laten gaan voor een 21 jarig meisje. Ja het woord meisje gebruik ik bewust. Ook daar had ik wel ideeën over, maar aan alle technieken en kennis komt ook een keer een einde. En Photoshoppen doen we niet. Dat is bah! Dus het moet puur uit de camera komen en met het licht spelen. Nabewerken is en blijft voor mensen die hun camera en techniek niet beheersen. Ja, ik weet dat ik hier weer heel wat mensen met deze opmerking tegen de haren instrijk. Hun probleem, niet het mijne.

Het licht een beetje hoger, lager, meer naar rechts, nog meer naar rechts en weer iets hoger. Ofwel licht plaatsing. Eindeloos pielen en spelen tot het moment dat het op Yousef Karsh licht gaat lijken. Een moeilijk en lastig proces.

Ondertussen ook vele instellingen in de camera gewijzigd als lokaal contrast omlaag, voor minder structuur en scherpte. Daar werd Babs Hepburn wel blij van. Verscherping ook omlaag. Objectieven waren nog niet zo scherp in de jaren 50. Maar gewoon contrast weer een klein beetje omhoog omdat de contrasten mede door de harde lampen uit die tijd toch wel behoorlijk hoge contrasten gaven. Dus eigenlijk waren de foto's van Karsh zacht en hard tegelijk. Een lastige combinatie. En zo hadden we nog heel wat problemen op te lossen. Maar hier volgt dan het eind resultaat. Tadaaaaaa…….

Wauw wat een gave plaat. Met de technieken van nu jaren terug gaan in de fotografische geschiedenis, zonder nabewerking, maar gewoon puur fotografisch nadenken en heel erg goed kijken. Ik wil niet veel zeggen, maar Babs zou toch bijna op een paar details na kunnen concurreren met Audrey Hepburn. Dat is nogal wat! Een 53 jarige vrouw vergelijken met een 21 jarige meisje. En ja we hebben expres de boel precies omgedraaid. Karsh had het licht van rechts en wij van links. Laat ik zeggen in al mijn eigenwijsheid dat goed en klassiek licht altijd van linksboven komt. Dus de klassieker toch aangepast, maar dan wel fotografisch. Laat je inspireren door de "groten", maar probeer ook altijd iets eigens te houden. Is mijn tip.

En dan gedurende de gehele dag de vragen: hoe wit moet het wit worden? Is het zwart zwart genoeg? Kunnen we nog zachter? Staat het licht goed? Valt er wel genoeg licht bovenop het haar van Babs. Hoe krijgen we dat klein hoekje links boven zo donker. Zonder door te drukken zoals waarschijnlijk in de doka heeft plaats gevonden? Nou dat doen we gewoon met een beetje licht tegenhouden Erik. Dat is het makkelijkst op te lossen in deze foto.

Daarna nog even snel een andere Karsh foto nagemaakt. Onder het mom we hebben er lol in. En de enige echte grote les van de dag voor Erik was…. Heel erg goed kijken!!! Wat zie je in de foto van Karsh?

Het origineel van Karsh

En wederom mijn eigen meisje die de competitie aangaat met een jonge blom. Ik ben zo trots op haar. Iedereen krijgt op een gegeven moment rimpels. Maar als je ooit model bent geweest en er van geleefd hebt dan is het soms lastig om de rimpels te accepteren. Dan kan ik wel met wijze opmerkingen komen: " ja, dat hoort bij het leven", maar als je er ooit je brood mee verdiend hebt blijft dat toch een lastig gegeven. Babs heeft geen krimp gegeven. Let op de achtergrond en andere zaken. Hebben we toch mooi voor elkaar gekregen. Dat haar van Babs hebben we niet in de gel of wax gezet. Dat ging ons een stap te ver en we vonden het ook niet zo mooi. En veel tijd hadden we niet meer. want ik vermoed dat Erik op dit moment aan het zuurstof ligt in de Gite. Die ligt hoogst waarschijnlijk nog bij te komen van een dag heel hard werken, concentreren en weer nieuwe kennis opnemen.

Want dat is wat het is. Geen genoegen nemen met minder. Vasthouden aan je voornemen hoe dicht kunnen we bij een Yousef Karsh foto komen van 60 jaar geleden. Echt super moeilijk. Ook omdat ik aandrong op dat Erik nu eindelijk zijn F/1.4 Sigma objectief ook werkelijk zou gaan inzetten voor waar hij hem ooit voor gekocht heeft. Die F/1.4. Maar zo eenvoudig is dat niet met een Full frame camera. Al je licht instellingen kloppen dan niet meer. En er was zelfs een flitser die op minimaal vermogen nog steeds teveel licht gaf. Maar ook dat hebben we opgelost.

En toen twijfelde Erik nog bij het afsluiten van de dag of hij het wel goed gedaan had? Kijk dat is dan weer zo jammer. Je hebt hebt het super goed gedaan Erik!. Je hebt zoveel op je bordje gekregen vandaag. Niet normaal. En ja je hebt wel foutjes gemaakt. Maar daarvoor ben je op les. Dat is de bedoeling van een cursus, schrijft de ene leraar naar de andere toe. Het gaat uiteindelijk alleen maar om je beste foto. De weg ernaar toe is om te leren. En daarna gaat het alleen nog maar om die ene foto. Vandaag waren het er twee!