Regardez petit
06/04/13 22:19 Filed in: Opleiding
Ik heb al spijt op het moment dat ze de deur uitloopt. Met een bloedneus loopt ze naar haar auto toe. Waarom heb ik dit toch gedaan? Was dit nu echt nodig? Oh, wat heb ik een spijt. Zo spontaan gereageerd en dan dit. Nu zit ik met een groot probleem. Er is geen weg meer terug. Wat heb ik gedaan?
Ik heb ja gezegd op de vraag of ik in het Frans les wilde geven aan Franse amateur fotografen. En ook om een departement wedstrijd te jureren. Ik zei ja en de dame die het vroeg kreeg spontaan een bloedneus. Zo blij was ze. Niet verzonnen en echt waar.
En nu zit ik met de gebakken peren. Ik moet een Franse training gaan voorbereiden. In het Frans! 's Nachts slaap ik nog wel okay, maar wel onrustig. Ik lig zin constructies te bedenken en hoe ik bepaalde dingen zal gaan uitleggen. En in welke volgorde en wat ik zeker niet moet vergeten te vertellen. Onzeker omdat ik de Franse taal naar mijn bescheiden inschatting niet goed genoeg beheers om training te gaan geven. Met de fotografische kennis zit het wel goed. Maar als niemand je begrijpt heb ik daar toch echt niets aan. Ik heb een hekel aan gestuntel en gestotter. Ik moet dus de komende week alles op alles zetten om niet af te gaan als een gieter. Ik moet slim zijn. Mijzelf een kapstok geven waar ik altijd op kan terugvallen. Voor als ik niet meer uit mijn woorden kom of ze vergeten ben. Ik ga mijzelf zonder het te zeggen daar neerzetten als de Franse Rudi Carell. Hmmm, dat zal niet gaan bedenk ik mij. Die kennen ze in Duitsland, maar niet in Frankrijk. Misschien moet ik wel helemaal niets doen. De aanwezigen zullen snel genoeg zelf wel door hebben dat mijn Frans maar zo, zo is. Daar hoef ik echt mijn best niet voor te doen. Dat gaat vanzelf. Ja, dat is het! Ik blijf gewoon mijzelf dat is het makkelijkste.
Maar hoe ga ik in hemelsnaam mijn specifiek typische Patrick uitspraken vertalen? "Klein kijken" bijvoorbeeld. Ik heb het nog even niet over neuzen plakken. Dat ga ik niet gokken. Anders eindig ik in een Franse dwangbuis. "Klein kijken" Ik zeg het zo vaak, maar hoe zeg je dat in het Frans? Ik vraag het aan een goede Franse vriendin die beedigd tol/vertaalster is Frans/Nederlands et vice versa. Ik leg ook uit wat ik ermee wil zeggen. Ze stuurt met het onderstaande antwoord terug als vertaling op "klein kijken".
"vous ne devez pas photographier tout ce que vous voyez mais vous rapprocher de votre sujet et photographier seulement ce que vous voulez montrer... donc "voir à travers une lognette" ou bien "cibler ce qu'on veut montrer"...
Ik wist dat het Frans een willige taal is, maar om van twee woorden twee zinnen te maken als vertaling? Het zal wel kloppen, maar bovenstaande zin krijg ik mijn mond niet vloeiend uit laat staan dat ik deze in mijn kop kan krijgen. Dit is niet de oplossing. Zeker niet omdat ik het ook heel vaak zeg. Het moet makkelijk uit te spreken zijn. Zo'n belangrijke boodschap van mij aan iedere cursist met slechts twee woorden.
De Google translations app snapt er ook niets van. Die springt spontaan over naar het Engels waar ik dezelfde Nederlandse tekst terugkrijg, "kijk klein". Ik gok het erop en vertaal het gewoon letterlijk. Regardez petit. Ik zie wel of de aanwezigen het gaan snappen. Geen idee, ik heb mijn best gedaan. Ik heb een week lang keihard gewerkt aan de Franse training. Iedere dag sluit ik mijzelf op in mijn hok. Meters maken, het moet goed worden, ik heb een hekel aan middelmatigheid of minder. Het zal me gewoon niet gebeuren dat ik daar voor een zaal een flater ga slaan. Stuntelen komt niet in mijn woordenboek voor. Niet in de Nederlandse en ook niet in de Franse. En voor wat betreft de laatste, dat hoop ik dan maar.
De cursus begint. Uiterlijk ben ik rustig en is alles onder controle, van binnen is het tegenovergestelde, maar dat kan niemand zien. Kwestie van jarenlange Japanse training. Ik heb er alles gedaan. Gaat het fout dan gaat het fout. De voorbereiding was in ieder geval goed. Ik open bijna direct met te zeggen dat ook Franse fotografen vooral ook klein moeten kijken. Regardez petit. En verdraaid, ze begrijpen in één keer wat ik bedoel. Ik vraag het nog een keer of ze echt begrijpen wat ik bedoel te zeggen en weer zeggen ze allemaal Oui! Heb ik mij daar zo'n zorgen over gemaakt? Dus jullie begrijpen het echt? Oui zegt de volledige zaal nogmaals. Ongelofelijk. En alsnog maak ik een soort Franse Rudi Carell van mijzelf door mijn oprechte verbazing.
En zo verloopt de rest van de training ook. We begrijpen elkaar in de Franse taal. Geweldig, maar wat nog leuker is. Ik krijg ze net zo enthousiast als de gemiddelde Nederlandse of Vlaamse cursist. Daar had ik niet op gerekend. Dat is een extraatje. Ze vragen me de oren van mijn kop af. Ze willen veel weten. Heel veel. Ik ben opeens niet meer bang. En ik ga er vol in mee. Ik verstop me niet. En begrijp iedere vraag die gesteld wordt. Daar had ik ook al niet op gerekend. Ofwel, daar was ik het meest bang voor. wat nu als ze vragen gaan stellen en ik snap de vraag niet? Maar dat gebeurd op één keer na niet. Dat is goed voor het zelfvertrouwen. Ik ga zweven en bezoek hoeken van de Franse taal die ik niet beheers en al helemaal net had voorbereid. En opeens schiet mijn woordenschat tekort. Oeps! Gordijnen als rustige achtergrond. Chips..... wat is gordijn ook alweer in het Frans. Het is niet vitrage.... maar wat dan wel. Een enkel woord en gebaar en de volledig zaal begrijpt dat ik les rideaux bedoel. Gordijnen dus. Ik besluit toch om maar niet al te overmoedig te worden en me iets meer aan mijn voorbereide verhaal te houden. Iets meer mijn eigen rode lijn van mijn cursus aanhouden. En zo breng ik volledig onverwacht deze Franstalige fotocursus tot een goed einde. Wat een ervaring en ik ben echt een drempel over gegaan.
En nu zit ik met de gebakken peren. Ik moet een Franse training gaan voorbereiden. In het Frans! 's Nachts slaap ik nog wel okay, maar wel onrustig. Ik lig zin constructies te bedenken en hoe ik bepaalde dingen zal gaan uitleggen. En in welke volgorde en wat ik zeker niet moet vergeten te vertellen. Onzeker omdat ik de Franse taal naar mijn bescheiden inschatting niet goed genoeg beheers om training te gaan geven. Met de fotografische kennis zit het wel goed. Maar als niemand je begrijpt heb ik daar toch echt niets aan. Ik heb een hekel aan gestuntel en gestotter. Ik moet dus de komende week alles op alles zetten om niet af te gaan als een gieter. Ik moet slim zijn. Mijzelf een kapstok geven waar ik altijd op kan terugvallen. Voor als ik niet meer uit mijn woorden kom of ze vergeten ben. Ik ga mijzelf zonder het te zeggen daar neerzetten als de Franse Rudi Carell. Hmmm, dat zal niet gaan bedenk ik mij. Die kennen ze in Duitsland, maar niet in Frankrijk. Misschien moet ik wel helemaal niets doen. De aanwezigen zullen snel genoeg zelf wel door hebben dat mijn Frans maar zo, zo is. Daar hoef ik echt mijn best niet voor te doen. Dat gaat vanzelf. Ja, dat is het! Ik blijf gewoon mijzelf dat is het makkelijkste.
Maar hoe ga ik in hemelsnaam mijn specifiek typische Patrick uitspraken vertalen? "Klein kijken" bijvoorbeeld. Ik heb het nog even niet over neuzen plakken. Dat ga ik niet gokken. Anders eindig ik in een Franse dwangbuis. "Klein kijken" Ik zeg het zo vaak, maar hoe zeg je dat in het Frans? Ik vraag het aan een goede Franse vriendin die beedigd tol/vertaalster is Frans/Nederlands et vice versa. Ik leg ook uit wat ik ermee wil zeggen. Ze stuurt met het onderstaande antwoord terug als vertaling op "klein kijken".
"vous ne devez pas photographier tout ce que vous voyez mais vous rapprocher de votre sujet et photographier seulement ce que vous voulez montrer... donc "voir à travers une lognette" ou bien "cibler ce qu'on veut montrer"...
Ik wist dat het Frans een willige taal is, maar om van twee woorden twee zinnen te maken als vertaling? Het zal wel kloppen, maar bovenstaande zin krijg ik mijn mond niet vloeiend uit laat staan dat ik deze in mijn kop kan krijgen. Dit is niet de oplossing. Zeker niet omdat ik het ook heel vaak zeg. Het moet makkelijk uit te spreken zijn. Zo'n belangrijke boodschap van mij aan iedere cursist met slechts twee woorden.
De Google translations app snapt er ook niets van. Die springt spontaan over naar het Engels waar ik dezelfde Nederlandse tekst terugkrijg, "kijk klein". Ik gok het erop en vertaal het gewoon letterlijk. Regardez petit. Ik zie wel of de aanwezigen het gaan snappen. Geen idee, ik heb mijn best gedaan. Ik heb een week lang keihard gewerkt aan de Franse training. Iedere dag sluit ik mijzelf op in mijn hok. Meters maken, het moet goed worden, ik heb een hekel aan middelmatigheid of minder. Het zal me gewoon niet gebeuren dat ik daar voor een zaal een flater ga slaan. Stuntelen komt niet in mijn woordenboek voor. Niet in de Nederlandse en ook niet in de Franse. En voor wat betreft de laatste, dat hoop ik dan maar.
De cursus begint. Uiterlijk ben ik rustig en is alles onder controle, van binnen is het tegenovergestelde, maar dat kan niemand zien. Kwestie van jarenlange Japanse training. Ik heb er alles gedaan. Gaat het fout dan gaat het fout. De voorbereiding was in ieder geval goed. Ik open bijna direct met te zeggen dat ook Franse fotografen vooral ook klein moeten kijken. Regardez petit. En verdraaid, ze begrijpen in één keer wat ik bedoel. Ik vraag het nog een keer of ze echt begrijpen wat ik bedoel te zeggen en weer zeggen ze allemaal Oui! Heb ik mij daar zo'n zorgen over gemaakt? Dus jullie begrijpen het echt? Oui zegt de volledige zaal nogmaals. Ongelofelijk. En alsnog maak ik een soort Franse Rudi Carell van mijzelf door mijn oprechte verbazing.
En zo verloopt de rest van de training ook. We begrijpen elkaar in de Franse taal. Geweldig, maar wat nog leuker is. Ik krijg ze net zo enthousiast als de gemiddelde Nederlandse of Vlaamse cursist. Daar had ik niet op gerekend. Dat is een extraatje. Ze vragen me de oren van mijn kop af. Ze willen veel weten. Heel veel. Ik ben opeens niet meer bang. En ik ga er vol in mee. Ik verstop me niet. En begrijp iedere vraag die gesteld wordt. Daar had ik ook al niet op gerekend. Ofwel, daar was ik het meest bang voor. wat nu als ze vragen gaan stellen en ik snap de vraag niet? Maar dat gebeurd op één keer na niet. Dat is goed voor het zelfvertrouwen. Ik ga zweven en bezoek hoeken van de Franse taal die ik niet beheers en al helemaal net had voorbereid. En opeens schiet mijn woordenschat tekort. Oeps! Gordijnen als rustige achtergrond. Chips..... wat is gordijn ook alweer in het Frans. Het is niet vitrage.... maar wat dan wel. Een enkel woord en gebaar en de volledig zaal begrijpt dat ik les rideaux bedoel. Gordijnen dus. Ik besluit toch om maar niet al te overmoedig te worden en me iets meer aan mijn voorbereide verhaal te houden. Iets meer mijn eigen rode lijn van mijn cursus aanhouden. En zo breng ik volledig onverwacht deze Franstalige fotocursus tot een goed einde. Wat een ervaring en ik ben echt een drempel over gegaan.