Ik heb door de hele drukke werkzaamheden met de cursussen al een hele tijd geen blogs meer geschreven. Schrijf ik er één, moet ik een dag later er nog één schrijven. Rugby club Brive gebruikt bovenstaande foto in haar officiëlele communicatie naar de buitenwereld. Een zeer slechte foto zoals je zelf ook kunt zien.

Beide fotografen, de andere en ik, hadden exact dezelfde problemen. Geen licht op het onderwerp maar wel op de tribune. De vraag is dan hoe los je het op? Of hoe maak je er het beste van? Het is hetzelfde moment tijdens de wedstrijd. Het verschil was wel dat de andere fotograaf op het veld zat ( eerste rang) en ik stond in de hoek achter een hek, helaas. Ik probeer al een tijdje een perskaart te krijgen of "door te breken" met mijn rugby fotografie maar het lukt nog niet zo best. De hoek van beide foto's is iets anders net als onze belichtingen. Nou, de belichtingen zijn wel totaal anders zou ik durven te schrijven. En nu kunnen jullie het zelf ook vergelijken.
Kortom fotograaf nummer 1 " de echte sportfotograaf" is een koekenbakker. Liefdeloos, fantasieloos gefotografeerd. Hij heeft niet eens geprobeerd om er iets goeds van te maken. De mijne is ook niet mooi, maar voldoet tenminste nog aan technische normen en is nog redelijk aan te gluren. Ja, ik heb de naam kritisch te zijn. Nu snap je denk ik wel waarom. Kijk en vergelijk. Waarom wil ik een perskaart? Omdat ik plat op mijn buik op het veld wil liggen omdat ik dan nog veel gavere foto's kan maken. Dat gaat niet achter een hek. Ik zou zo graag willen laten zien aan heel rugby minnend Frankrijk dat Rugby fotografie echt veel mooier en beter kan. En Rugby is echt een hele grote sport in Frankrijk. Er zijn vele gespecialiseerde tijdschriften, speciale TV kanalen en vele andere business vormen die eromheen hangen. Rugby fotografie in zijn totaliteit is echter best wel slecht in Frankrijk. Ik lees de blaadjes en zie wat ik zie.

Mijn foto is uiteraard gemaakt zonder RAW omdat ik kan fotograferen en kan spelen met mijn camera instellingen. Letterlijk en figuurlijk. Mijn foto is gemaakt met een lullig klein Fuji cameraatje (1149 euro, destijds) en met een 599 euro kostende Fuli 50-200mm objectief. En niet met een 6000 euro kostende Canon 1DX body en een 500 mm F/4 L IS II USM objectief van nagenoeg 10.000 euro. Inderdaad, het gaat niet om de equipment, maar om kennis, passie, inzet en inzicht. Of noem het kunde. Zet de 1700 euro af tegen de bijna 17.000 euro kostende Canon set. Daar zit het verschil niet in. Het verschil zit in de man/vrouw die de camera bedient. Dat is ook weer een lesje fotografie.

Je kunt kopen wat je wilt, maar als je niet kunt fotograferen of niet weet wat te doen dan maakt al dat gespendeerde geld ook niet uit. Kennis en inzicht maakt het verschil. Laat ze maar lachen om mijn kleine Fuji setje. Ik, die goedwillende amateur fotograaf achter het hek langs de kant van het veld, die ook zo nodig een plaatje mee moet schieten tijdens de wedstrijd. Laat ze maar lachen ik weet wel beter. En wie weet lukt het me ooit om Frankrijk te laten zien dat Rugby fotografie onder alle omstandigheden beter en mooier kan. Ook met slecht licht. En lukt het niet… ook geen man overboord want ik geniet van het lesgeven en mijn cursisten. Ik hoef niet meer te "scoren", maar ik wil het wel graag. En omdat het gewoon beter kan en moet.

De les naar iedereen die dit leest. Streef naar het hoogste, altijd. Ooit loont het een keer en komt je beloning. Geef nooit op en blijf in kwaliteit geloven. Mijn beloning zal ooit misschien komen in de vorm van een perskaart zijn voor alle thuis wedstrijden van Brive. Ik vraag niet veel, maar ja, een kinderhand is snel gevuld en ik doe het omdat ik het leuk vind.

Deze blog moest er nog even uit. Je bent immers een purist of niet.