Al tijden beweer ik dat de fotografische branche in zijn algemeenheid zo’n enorm ingeslapen zooitje is. En vandaag wordt mijn gelijk helaas wederom bewezen.

“Hey meneer de account manager, je hebt zeker mijn website niet gelezen. Dan had je kunnen zien hoe slecht ik over jullie blad schrijf. Als je dat had gelezen had dan had je de vraag niet meer hoeven stellen. Je denkt toch niet dat ik in een blad ga adverteren wat ik slecht vind?”
Maar de account manager van dit blad heeft niet de moeite genomen om mijn website te lezen. Hij is naarstig op zoek naar nieuwe adverteerders. Het gaat niet om inhoud, het gaat om adverteerders die geld kunnen binnen brengen. Om zo lekker door te kunnen blijven gaan. Door blijven gaan met slechte fotografische tijdschriften uit te brengen.

Hoe klein de adverteerder ook is, een adverteerder is een adverteerder en die levert geld op. Logisch gedacht. Maar wel een stuk minder logisch als je leest hoe ik heb geschreven over “zijn” tijdschrift op mijn website. In dit geval kan ik gewoon de namen van de betrokkenen opschrijven want het is al bewezen, er wordt toch niet gelezen. Dus F&L publishing te Nijmegen, uitgever van onder andere Photo digitaal, lees nu eerst eens mijn website eens goed. Een half jaar geleden schreef ik al in mijn beoordeling over Photo Digitaal:” Inhoudelijk het slechtste fotografische tijdschrift wat er bestaat. Teveel fouten en onwaarheden. Kennelijk maakt het allemaal niet uit wat je schrijft, als adverteerder ben ik nog steeds welkom.

Meneer de account manager is dus naarstig op zoek naar nieuwe adverteerders. De groten laten het afweten en dus moeten er kleintjes bijkomen. Er zijn nog maar een paar grote fabrikanten over met serieuze marketingbudgetten. En dat is niet genoeg om van te kunnen blijven leven. Want de grote budgetten bij de grote adverteerders staan al jaren onder druk. Ik moet dit blad met digitale fotografie vakantie.nl dus gaan helpen om te blijven bestaan. Maar dat wil ik helemaal niet. Jullie maken gewoon een heel slecht fotografisch tijdschrift. Meneer de account manager sluit gewoon af met:” Ik hoor graag van u, om te bekijken wat we voor elkaar kunnen betekenen”.

Ah, ze denken ook iets voor mij te kunnen betekenen. Wat dan? Ik moet toch adverteren? Gewoon geld overmaken en dan krijg ik daarvoor in de plaats een advertentie? Of niet soms? Of mag ik ook in hun auto magazine adverteren? Of in het creatief koken en genieten magazine? Ja dat mag. Jemig, wat gaaf dat dit mag. Ik val bijna van mijn stoel af. Het maakt ze niet uit waarin ik adverteer als ik maar adverteer. Kennelijk zit er net als bij de redactie die het fotografische tijdschrift schrijven ook al geen enkele visie achter. Alsof ik hier zou bedenken: “ kom laat ik eens een advertentie in La Cucina Italiana gaan plaatsen. Logisch toch adverteren in een Italiaans kooktijdschrift?

Het is weer bij de konijnen af hoe slecht erg gekeken, gelezen en nagedacht wordt.
Het bevestigt maar weer eens hoe de toch grote fotografische branche in een diepe winterslaap verkeert. Dit blad heeft niet alleen een slechte schrijvende redactie, maar ook nog eens inhoudsloze account managers. Zo zal het nooit wat worden. Als dit blad ooit ophoud te bestaan dan kan het niet aan mij hebben gelegen. Met mijn advertentie budget kun je geen tijdschrift overeind houden.

Word wakker mannen. Kom met een voorstel waar mijn vingers van gaan kriebelen. Kom met een voorstel waar ik geen nee op kan zeggen. Maak mij gek! Helaas komt deze account manager niet verder dan: wilt u in mijn blaadje adverteren? Als een klein jongetje vroeger:” Mama mag ik een snoepje?”

Slaap lekker!