Het lijkt erop dat er weer een cameramerk van de markt is verdwenen. Casio is spoorloos verdwenen. Zonder officiële mededeling hebben ze zich terug getrokken uit de digitale camera wereld. Zonder gezichtsverlies proberen de schade te beperken. Navraag zal altijd een antwoord opleveren, als ze het bij Casio al zouden toegeven, dat ze mogelijk ook weer terugkeren. Ze doen nu nog een laatste poging met een nieuwe TR lijn, maar dat zal een laatste stuiptrekking zijn. Daar er geen winkel meer te vinden is die nog Casio camera's verkoopt. Media Markt, Dixons of wie dan ook, niemand verkoopt nog Casio camera's. Ja, er liggen nog twee camera's te koop bij Foka. Een roze en een witte.

Officieus is Casio de uitvinder van de digitale fotografie. Er was een ingenieur die even niets te doen had in Tokyo en zich afvroeg wat ze als bedrijf nog meer konden doen met de displays die zo dan toe alleen maar voor hand televisies gebruikten. Van die kleine apparaatjes met kleine displays. Erg populair in Japan destijds. Die bewuste ingenieur bedacht dat je hetzelfde display ook in een fotocamera kon plaatsen. Het idee van een de digitale camera was geboren. Casio maakte nog helemaal geen camera's, dus dat probleem moest nog even opgelost worden. Dat was niet echt moeilijk voor een electronica bedrijf. De eerste digitale camera die op de markt verscheen was de QV-10. Een ware revolutie. Niet qua kwaliteit met een resolutie van 320x 240 maar wel omdat het nog nooit eerder vertoont was. Een foto maken en die dan meteen terug kunnen zien. Het leek wel magie en zo voelde het ook de eerste keer.

Canon was ook met iets dergelijks bezigs, maar die durfden hun digitale camera nog niet naar de markt te brengen. Casio had dat lef wel. Het was meteen de laatste keer dat Casio lef en visie had en er gebruik van maakte.

Niet handig 1
Als je de enige bent op de markt met een digitale camera ben je vanzelf ook marktleider. Dat is makkelijk. Dat duurde ongeveer twee jaar van 1995-1997 en toen begon de ellende voor Casio. Andere merken als Canon, Fuji, Agfa sprongen ook in op deze ontwikkeling. De eerste tijd konden de andere camera fabrikanten Casio nog niet bedreigen. Toch verdween na twee jaar de leidende positie van Casio op de digitale camera markt als sneeuw voor de zon. Wat Casio zo uniek maakte destijds was de kantelbare lens. Hierboven onder de spinnenwebben is de allereerste commerciële digitale camera de QV-10 nog steeds duidelijk zichtbaar. Alle andere merken probeerden hun eerste digitale camera's zoveel mogelijk op een gewone filmpjes camera te laten lijken. Casio had die geschiedenis niet en kon dus alle kanten op met haar ontwerpen. Toch liet men het idee van kantelbare lenzen vallen. Dank je wel zeiden de andere merken en die hadden opeens ook camera's met kantelbare lenzen of schermpjes. Hert duurde jaren voordat Casio weer tering ging naar haar oude concept.

Te lang bleef Casio nietszeggende en niets toevoegende camera's uitbrengen. En dan ook nog vaak in kleuren waar men In Japan blij van wordt, maar niet in Europa.

Niet handig 2
Jaren later kwam Casio met de allerkleinste en dunste digitale camera die er ooit te zien was geweest. Slechts 11 mm dik en geloof het of niet, prima te bedienen. Ik heb met een pre productie model twee weken lang rond gelopen om in het geniep de camera te testen. Zuid Koreanen die echt wel wat gewend zijn wisten werkelijk niet wat ze zagen ( ik liep er rond zonder dat er een merknaam op stond). "Dat kan niet, dat bestaat niet" waren de reacties van de Koreanen. Ze werden gek van enthousiasme. Een fantastisch mooie camera en de camera was ook echt heel erg goed.

Het grootste geheim van deze camera was dat er een keramische lens was gemaakt. Eén van de eigenschappen van keramiek is dat je dit in iedere vorm kunt maken en dat de materiaal eigenschappen het toestaan om een perfecte lens te maken. Brekingsfouten van het materiaal waar het licht door heen moet kun je namelijk corrigeren door het gebruikte keramiek anders te gieten/vormen, dikker dunner of iets anders van samenstelling. Destijds had Casio het patent op de ontwikkeling van keramische lenzen. Het was mogelijk om een perfect objectief te maken. Het materiaal keramiek staat dat toe. Casio deed echter niets. De EX-1 ( de oude, later is er nog een keer een EX-1 uitgebracht) was een ongelofelijk goede camera. Zelfs nu zou de oude EX-1 nog steeds een heel erg goede camera geweest zijn. Maar Casio had het lef of geld niet om actief met dit patent aan de slag te gaan. Het was in eerste instantie best wel duur om een keramische lens te maken omdat de te verkopen aantallen nog niet zo groot waren ( het was nog steeds het begin stadium van digitale fotografie). Casio had de sleutel gevonden naar nieuwe en grootse successen Ik zag de kans wel, Casio niet.

Daarnaast had ik nog een meesterlijk plan bedacht had. Vierkante objectieven. Nu kan ik dit wel vertellen want Casio is toch van de markt af en maakt het niet meer uit. Omdat keramiek in iedere vorm te maken is hoef je in geen ronde objectieven meer te maken. Je kunt met keramiek ook vierkante objectieven maken die precies het hele oppervlak van de beeldsensor vullen. Meer ruimte of objectief heb je niet nodig met keramiek. Je kan er exact de beeldsensor mee uitlichten. Geen millimeter meer dan echt nodig is. Het spaart daarnaast grondstoffen uit, objectief wordt lichter en het was kwalitatief met tot een perfect eindproduct te maken. En als allerbelangrijkste reden..... niemand maakt vierkante objectieven!

Daaraan hang je een gigantisch scherp marketingverhaal en de markt zou weer aan de voeten van Casio liggen. Een stuk marketing voor kwalitatief nagenoeg perfecte vierkante objectieven die andere merken op lichtjaren achterstand zou hebben gezet. Stel je voor een camera fabrikant die opeens met vierkante objectieven op de markt zou zijn gekomen. Het is zo simpel en zo logisch..... en toch is het er niet van gekomen. Ik hoop dat een andere fabrikant ooit nog eens dit patent weet af te stoffen en er iets mee gaat doen. Dit is wel de ergste in de categorie missers of noem het niet handig.

Deze camera had de toekomst van Casio kunnen veranderen, maar dan wel met een keramische lens en het liefst vierkant.

Niet handig 3
Door de jaren heen werd het moeilijker en moeilijker voor Casio. Ze waren nog wel innovatief, maar op een verkeerde manier. Ze begrepen soms hun eigen vondsten niet. Casio was ook de eerste fabrikant de met best shot scene op de markt kwam. Later volgden Canon en Nikon trouw. Best shot scene is een voor geprogrammeerde stand die je kiest die het best past bij het onderwerp wat je gaat fotograferen. Ze begonnen met een stuk of 21, ondergaande zon, feestje, spelende kinderen, sport, herfstbos en nog een aantal. Later sloeg Casio een beetje door. Toen stopten ze 99 best shot scenes in een camera. Dat waren er iets teveel. Je was langer bezig met het zoeken naar de juiste best shot scene dan dat je aan het fotograferen was. Maar het principe werkte heel aardig. Dat deden ze niet slecht bij Casio.

Op een mooie dag werd er weer een nieuwe Best Shot scene ontwikkelt. Deze werd genoemd, visitekaartje. Hoe? Ja, visitekaartje! Het was op een dak van een hotel in Hamburg dat ik hier voor het eerst mee geconfronteerd werd. Waar moest Best shot scene visitekaartje voor dienen? Volgens General manager R. Stewart kon je dan als zakenman bij het overhandigen van een visitekaartje en je er achterkwam dat je geen kaartjes meer op zak had dan even een foto maken van elkaar visitekaartje. Dat scheelt dan een hoop rompslomp en papier en voortaan zou je elkaars visitekaartje gaan fotograferen. ????????............

Dat visitekaartje wat je dan van elkaar fotografeert is dan nooit recht was de veronderstelling. Je fotografeert altijd wel een beetje scheef of teveel van boven of van onderen. Dus dan krijg je een scheef of wegtrekkend visitekaartje en dat wil je niet. Met Casio's best shot visitekaartje kon de camera het gefotografeerd kaartje automatisch helemaal recht zetten zodat je de teksten op het kaartje beter kon lezen. Hoe verzin je dit? Wie gaat het gebruiken? Niemand! Maar er lag wel een andere kans.

Dit standje visitekaartje moet je een andere naam geven. We gingen van het dak af naar beneden met de lift want ik had een beter idee. Beneden op straat gingen we het hotel fotograferen waar we zonet nog bovenop stonden in de zon. Ik maakte een foto in de visite kaart stand liet de camera zijn werk doen en heel even later, minder dan een seconde, hadden we een perfect hotel recht gefotografeerd. Zonder perpesctief vervorming. De reactie van de aanwezige collega Japanners en een half Amerikaans/Duitse sukkel was..... ja leuk, maar we blijven het toch echt stand visitekaartje noemen. Pffffff, zo veel onbenul. Weer een grote kans en weer lieten de mannen het liggen.Voor de zoveelste keer iets moois en goeds ontwikkelt, en weer laat je de kans liggen. Om gek van te worden.

Niet handig 4
Het ging slechter en slechter met Casio. De kansen waren nu wel zo'n beetje verkeken om Casio weer te laten gloreren. Het moeit ook gezegd worden dat het imago van horloge en zakrekenmachine fabrikant altijd Casio in de weg heeft gestaan.

De markt werd groter, harder en heviger. Het lukte nog met heel veel pijn en moeite om 4% markt aandeel bij elkaar te sprokkelen. Markt aandeel is het enige waar camera fabrikanten naar kijken. Of je eraan verdiend is niet belangrijk, als je maar een goed en groot markt aandeel hebt. Dit is echt een mannending. Wie heeft de grootste of wie kan het verste plassen. Belachelijk, maar het was wel zo. GFK cijfers (een bedrijf wat alles telt wat er in winkels wordt verkocht) waren veel belangrijker dan geld verdienen. Half procentje meer of minder kon een reden zijn voor heftige en zware vergaderingen. Casio Nederland (de importeur daarvan) was inmiddels omhoog gekropen van 1% marktaandeel naar 4%, met best wel matige camera's. Een wereldprestatie op zich, maar bij Casio Europa was men altijd ontevreden. Het markt aandeel was nooit hoog genoeg.

Niet handig 5
Om toch aan de aantallen te komen besloot Casio vanuit Duitsland maar ook vanuit Japan de achterdeur van de fabriek te gebruiken. Iedere fabriek heeft letterlijk en figuurlijk altijd een achterdeur. Het Japans management had een mooie constructie opgezet via de Canarische eilanden zodat ze via parallel import toch de benodigde camera aantallen( voor het beoogde markt aandeel) konden halen in Europa. En ook Duitsland maakte het niet uit dat de Media Markt Duitsland groot inkocht in Duitsland. Teveel inkochten, en vervolgens de teveel ingekochte aantallen door verscheept werden naar Nederland of andere Europese landen. Duitsland ( waar ook het Europese hoofdkantoor zit) haalde op die manier makkelijk het markt aandeel zoals geteld door GFK en in Nederland werden ze niet meer geteld. De Franse, Italiaanse, Zwitserse en de Nederlandse importeur waren regelmatig compleet over de rooie. Casio Europa niet. Markt aandeel was het enige wat telde. En hoe die behaald werd maakt niet uit. En de importeurs maar vechten om nog in ieder geval droog brood te kunnen verdienen. Het mocht niet baten.

Dus Casio gooide toen maar de zeurende en lastige importeurs eruit. Ze zouden het zelf wel gaan doen. Goedkoper, minder gezeur en dan ook totaal geen last meer van hoe grijze import tegen te gaan of te voorkomen. Op die dag werd Casio Europa ook werkelijk Casio Europa. Vanuit standplaats Hamburg werd geheel Europa als één markt gezien.

En nu is het verhaal over en uit. Het is klaar. Niet officieel, maar er is geen winkel meer te vinden in Europa waar Casio nog in het assortiment zit. Het is voor Casio weer terug naar horloges en rekenmachines. Volgend jaar in 2015 bestaat digitale fotografie 20 jaar met dank aan Casio. Casio is zo goed als uit gefotografeerd.