Wat is mooi licht?
Fotografie betekent letterlijk in het Grieks, schrijven met licht. Meer clichés dan dit ga ik niet gebruiken voor deze blog. Ik ga je laten zien hoe je met licht één en hetzelfde onderwerp veel mooier kunt maken. Dit keer niet in de studio maar gewoon buiten tijdens de Tour de France. Lekker ongecontroleerde omstandigheden hele snelle onderwerpen. Of anders noem ik deze blog, hoe vooral er niet in te trappen om te makkelijk en te snel te willen scoren. 
Ik maak gewoon heel simpel gebruik van het trucje dat je door middel van licht je onderwerp kan lostrekken uit de omgeving. Jonas Vinegaard de wielrenner van Team Jumbo Visma is heel duidelijk het hoofd onderwerp. Hij is het onderwerp en daar zet ik dan een flintertje of twee op. Eén had niet even iets te weinig power voor wat ik wilde. Met twee ging het beter. Geheel tegen mijn eigen licht theorieën in plaatste ik er een links en een rechts. Ook om een wat breder licht te krijgen. Het valt namelijk niet echt mee om wielrenners met 54 km per uur op drie meter afstand van je te fotograferen en in beeld te houden. En dan ook nog op het juiste moment af te drukken. Precies op de plek waar ik mijn licht op heb ingesteld. Het gaat zo snel dat je bij iedere renner heb je maar 1 kans hebt. Mijn flitsers zijn wel snel, maar niet zo snel. Dus van bovenstaande foto is er dan ook echt maar 1! De flitser is te langzaam om nog een keer te flitsen en als die het al wel kon dan is de wielrenner al lang gevlogen. En het was tevens de laatste foto van de dag. Omdat de gele truidrager als laatste start tijdens een tijdrit. Dus het mag wel een keer na vier uur fotograferen dat de laatste foto goed is.
Plaats hem op sociale media of op je eigen website en iedereen roept misschien wel oh en ah. Gewoon omdat het nu al best een afwijkende sportfoto is. Hoe vaak kom je dit soort foto's in de bladen of kranten tegen? Niet. En als je ze tegenkomt dan is het onder gecontroleerde omstandigheden tijdens een training of een apart fotosessie. Maar dit is gewoon tijdens de wedstrijd gemaakt. Ik zou nu tevreden kunnen zijn, maar was het nog niet helemaal. Het kan namelijk nog mooier. Zoals ik zit ten opzichte van de wielrenner is het verre van optimaal. Alles is nu licht, wel goed belicht en goed uitgelicht, maar het kan echt wel nog mooier. En daar streef ik altijd naar. Als het mooier kan dan moet je dat ook doen. Naar het mooist mogelijke blijven streven. Waarom zou je met minder genoegen nemen? Of je krijgt waar je genoegen meeneemt. En dat was dit niet. Je fotografeert niet voor de reacties van anderen, je fotografeert voor jezelf. Applaus kan verslavend zijn, maar het applaus zegt vaak niet zoveel. Omdat de kijker er heel erg vaak niet zoveel verstand van heeft. Dus als je de niet alwetende kijker zou gaan geloven dan ben je verder van huis.
Mijn flitsers liet ik op een gegeven moment staan daar waar ze stonden en ik ging mijzelf verplaatsen. Het licht bleef op dezelfde plek staan maar veranderde mijn positie ten opzichte van het flitslicht. Dat kan ook namelijk. Dan wordt het licht anders en in dit geval mooier. En dan klopt mijn licht theorie weer wel als een bus.Je ziet het, ze zijn gewoner mooier. Geven meer diepte, meer dynamiek en spanning. Hoe of wat ga ik niet uitleggen in deze blog. Daarvoor geef ik les. Als ik mijn lessen weg ga geven klan ik de deuren hier wel sluiten. Dus dat doe ik niet. Maar ik laat je echt wel zien hoe simpel je een zelfde foto veel mooier kunt maken. En ja, ik kan het jou ook leren. Niet alleen met wielrennen maar met ieder onderwerp. Stillevens, portretten, trouwfotografie, sport en ga zo maar door. En oh ja, ook landschappen of architectuur. Lichtkennis of schrijven met licht is een universele waarde binnen de totale fotografie.
Voor degenen die wel de cursus bij mij hebben gevolgd: dit is nu ineens een B lichtje geworden. De ene helft is licht en de andere helft is donker. Ik sta daar waar de neus zit en voor de rest kennen jullie mijn verhaal wel. Maar zie je dat een halve wielrenner mooier en spannender is dan een hele? En het spel van licht en donker. Ofwel schrijven met licht. Wat ook wel fotografie genoemd wordt. Dit is de essentie van fotografie. Mooi licht. Een beetje goede belichting maken is in principe niet zo moeilijk. Maar een mooie foto maken wel. En een mooie foto maak je vooral met mooi licht. Nog twee voorbeelden.
Hierboven komt Dylan Groenwegen voorbij denderen. Goed belichting, best aardig licht. Maar wel heel erg vlak allemaal. Bah….Het staat erop, zeker weten, maar alles wat zichtbaar is aan het onderwerp, Dylan Groenewegen, is ook licht. Dat is minder interessant. Dus heb ik mij nog een keer verplaatst naar een nog wat extremere positie en wederom gekozen voor mooier licht.
Hier ben ik nog verder doorgedraaid ten aanzien van mijn flitsers. Ikzelf vind het nu nog mooier, maar kan ook snappen als het voor sommigen misschien een beetje teveel wordt. Dan ga je iets anders staan ten opzichte van je licht. Je hebt altijd een keuze, maar ik hou van dit gave lichtspel. Het spel van schaduwen, zonlicht en flitslicht. Want ik moet met mijn belichting natuurlijk ook het zonlicht controleren naast mijn hoeveelheid flitslicht. Als je dat onder controle hebt maakt het eigenlijk niet zoveel meer uit waar je gaat staan, of liggen. De flitsers blijven even hard werken als dat je ze hebt ingesteld. Dit soort foto's mogen er van mij best vaker gemaakt worden in de wielrensport. Mag ook met andere sporten. Want over het algemeen wordt er toch gefotografeerd met het idee als het er maar opstaat. Nu staat het er ook op, alleen wat mooier.
Dat heet nu schrijven met licht: fotografie.
