Kijken is moeilijk. De meeste mensen denken wel dat ze kijken en toch zien ze niets. Als ik dan vraag heb je dit of dat gezien? Is het antwoord vaak nee. En dan gaat het niet alleen over het te fotograferen onderwerp. Het kunnen ook verkeerde camera instellingen zijn, een iso die nog te hoog staat, een Active D Lighting die helemaal niet aan moet staan tijdens de te maken foto. Kelvin waarde die nog op de waarde van gisteren middag staat. Dus krijg je zometeen heel erg blauwe foto's. En als je dan alsnog kijkt dan zie je het wel en verander je de Kelvin waarde alsnog en is het probleem opgelost. Echter, om het probleem te zien zul je eerst moeten kijken.

Ik denk dat ik deze uitspraak is het meest in mijn leven uitgesproken heb. Kijken! En het is toch zo eenvoudig. Gewoon kijken met je ogen en realiseren wat je ziet. Kijk je naar je hoge lichten in de foto dan bedenk je gelijktijdig zijn dit de hoge lichten die ik wens? Zijn ze doortekend? Zijn ze niet te licht? Of te donker? Tijdens het kijken moet je jezelf ook vragen stellen. Het is niet alleen kijken, je moet ook ondertussen nadenken over het gene waar je naar kijkt.

Tijdens avondfotografie staan vele cursisten anderhalf uur lang of langer achter hun camera op statief. Het wordt langzaam donkerder en vaak gaan de belichtingen evenredig mee. Eén van de trucs met avondfotografie is om de lucht en het onderwerp licht te houden. Anders is het nachtfotografie. Kijken naar je histogram hoeft dit keer zowaar niet. Want er zitten straatlantaarns in de foto dus zal het histogram er altijd uitlopen. Want die straatlantaarns heb je natuurlijk al lang gezien en dan weet je wat de gevolgen gaan zijn. Deze foto kan alleen op smaak gemaakt worden. Hoe doe je dat? Door nog beter te kijken.

Ben je klaar met het kijken naar de hoge lichten dan ga je ook naar de zwarting in je foto kijken. Lopen ze niet teveel dicht? Vertonen ze nog genoeg doortekening en is dit wat ik wil? Ook kijk je heel bewust naar de kleuren. Meer of minder kleurverzadiging? Vragen en nog eens vragen die allemaal door bewust kijken opgelost kunnen worden. Want je weet het inmiddels… als je niet kijkt dan zie je niets!

Kijken doe je ook in je zoeker. Nu hoor ik al protest. Nee, ik schrijf het niet verkeerd. Ik kijk in mijn zoeker maar ook door mijn zoeker. Dat zijn twee verschillende dingen, maar in eerste instantie kijk ik in mijn zoeker. Ik kijk of ik het balletje zie branden ter bevestiging dat de auto focus goed zijn werk heeft gedaan. Dat ik scherp stel op een punt in de foto waar ik wil scherp stellen. Er zijn genoeg mensen die al hun scherpstel punten aanzetten. Die weten dus nooit waar de scherpte in de foto komt te liggen. De camera kiest dan voor jou. Het kan ook, maar het is niet de goede werkwijze. Jij hoort te bepalen waar de scherpte in de foto komt te liggen. En hoe doe je dat? Door goed naar je onderwerp te kijken. En terwijl je naar je onderwerp kijkt te bedenken hoe je het wilt laten zien en wat je niet wilt laten zien.

Ik kom aanlopen bij een groep cursisten en zie sommige statieven inclusief dure camera's en objectieven gevaarlijk achterover of voorover staan. Ze staan op het punt van omvallen. En meestal is dan alles kapot. Ik zie het en grijp meteen in. Meestal zeg ik dan niet eens wat, maar ik doe het gelijk. Ik zet het statief recht door de poten te verstellen en leg het vervolgens uit. Mijn eerste prioriteit is de dure combinatie recht zetten. Na uitleg van mijn zijde is vaak het antwoord: " Dank je wel, want ik heb het niet gezien". Vaak zeg ik dan ook:' ach komt nog wel tijdens de cursus hoe zet ik mijn statief goed neer". Een kleine grap om de ernst van de situatie die zojuist geweest is een beetje weg te nemen. Maar het was weer een kwestie van kijken. Je kunt het echt zien dat je statief scheef staat en dat er een grote kans is dat er twee duizend euro dreigt kapot te vallen. Dat zou een hele dure les kijken zijn. Deze is gratis.

Deze meneer doet het goed. Alles staat in ieder geval recht. Als je echter goed kijkt zie je toch nog een foutje. De onderste poten ( in drie delen) zijn uitgeschoven. Niet de middelste poten. Het statief staat minder stabiel dan mogelijk zou zijn. De onderste poten zijn dunner en daardoor wat minder stabiel. Eerst hadden de middelste poten gebruikt moeten worden. En pas als laatste de onderste en de dunste. Ja, het zijn van de kleine dingen. En als ik het kan zien, kan een ander het ook zien. Bovenstaand voorbeeld foto en statief opstelling is okay. Maar vaak zit ik toch met argusogen te bekijken wanneer cursisten hun statief opzetten. Ik laat nog een voorbeeld zien met statieven.

Op het eerste gezicht staan alles vier de statieven goed opgesteld. Ze staan in ieder geval recht. Bij alle vier is de middenzuil omhoog geschoven of gedraaid. Ik ben er geen voorstander van. Het geeft meer trillingen en staat minder stabiel. Bij het voorste statief op de foto is nog iets heel anders aan de hand. De middenzuil bestaat uit twee delen. Kijk goed naar waar de pijl heen wijst. Het grote nadeel van een middenzuil in twee delen is dat ze los kunnen draaien van elkaar. In dit geval was dat ook zo. En als deze middenzuil nog een kwart slag verder gedraaid zou zijn, dan zou de hele boel gevallen zijn. Ik kijk tijdens het schrijven van deze blog naar het statief en kop. Het is een oudere foto van al wat jaren geleden. Zo te zien is het een Redged statief. Te zien aan de kop en de vorm van de statief poten. Een liefdeloos gemaakt product door een cameraboer uit Alkmaar. De cursist valt niet veel te verwijten in deze. Maar toch…je moet het wel even zien.

Onbedoeld ben ik blijven hangen op het onderwerp kijken en statieven. Alleen daarmee valt al zoveel te zien of wat er allemaal kapot kan gaan als je niet goed kijkt. Kijken levert niet alleen mooie foto's op, maar kan ook veel en makkelijke geld besparing. Wacht niet tot morgen, maar begin vandaag al met bewust kijken. Je kijkt en je denkt wat zie ik. Bewust kijken! Er zullen nog vele blogs komen denk ik over bewust kijken. Want als je niet kijkt dan zie je niets!