Dansen op de vulkaan
15/12/22 21:44 Filed in: Opleiding
Soms gebeuren er rare dingen tijdens de cursussen en daarna. Maar het begint eerst met twee hele jonge jongens die tezamen op cursus komen met hun ouders. Dat gebeurd zelden of nooit. Maar een paar jaar geleden wel. En na enkele cursussen te hebben gevolgd kreeg ik deze week ineens een heel leuk bericht van Ortmar. Een bericht waar ik wel trots op ben. Onder andere omdat Otmar vertelde dat één van zijn twee leukste vakanties aller tijden hier bij mij tijdens de fotografie cursus was. Allen dat is al gaaf om te lezen, maar het verhaal gaat nog verder…
Iemand een onwijs gave vakantie bezorgen dat is al heel erg mooi en geeft een bevredigend gevoel. En hoewel ik destijds al zeer verrast was door het enthousiasme en het makkelijk opnemen van de te leren maar vooral te beheersen fotografie leerstof, verraste mij het bericht van Otmar deze week toch.
Hij was namelijk derde geworden in de categorie landschappen mij de jaarlijkse National Geographic wedstrijd. Dat is heel mooi en een eer. Wat hij gewonnen heeft boeit me niet, het gaat erom dat hij een zeer gave plaat heeft gemaakt met opmerkelijke toevoegingen van zijn kant.
Ook Otmar is met zijn hele familie (net als een ieder ander) ooit op een basis cursus begonnen. Hierboven heb je de foto al kunnen zien waarmee hij heeft gewonnen. Een prachtplaat. Ik had hem zelf wel willen maken. Misschien snap je nu al een beetje de titel van deze blog: Dansen op een Vulkaan. Want Otmar stond te wankelen op twee houten blokken om de foto toe kunnen maken. Ik denk dat de grond een beetje heet was. In Guatemala was hij aanwezig toen net op dat moment de vulkaan recht voor hem uitbarstte. De foto is gemaakt met zijn oude Nikon D7000 en een even oude lens. Weer een mooi voorbeeld weer dat het niet uitmaakt waar je het mee doet, als je het maar doet. Je hebt er echt niet de duurste Nikon, Canon of Fuji voor nodig. Je moet er gewoon zijn.
Een soort spugende lama. En de spugende lama les heb ik wel zeker acht jaar gedoceerd tot het moment dat ik een beetje klaar was met de spugende lama en weer wat anders bedacht als les. Maar vele kennen de oefening nog als ze bij mij op cursus geweest zijn. En een uitbarstende vulkaan is net als een spugende lama. Je moet er zijn of beter gezegd er al zijn op het moment dat het gebeurd. Je moet ook nog een idee hebben waar je qua sfeer heen wilt met je foto. Je hebt altijd voorbereidingstijd nodig voor het maken van een mooie foto. Toevalstreffers bestaan niet. En voorbereiden kan heel snel gaan.Mits je de oefening van de spugende lama beheerst en weet wat je wilt dan is het gewoon simpel klik en klaar.
Kennelijk was het donker want Otmar zat al een op een sluitertijd van 30 seconden. En nu komt het mooie! Otmar schreef mij dat hij dit nooit had kunnen maken zonder avond fotografie oefening van de brug in Argentat. Hahaha, geweldig. Er is wat met die brug in Argentat. Een Belgische cursist heeft destijds besloten om alle inmiddels al weggehaalde frietkotten van België te gaan fotograferen en dat is een heel mooi en uniek boek geworden. Volgens mij nooit uitgegeven in Nederland. En nu wint de nog piepjonge Otmar in de categorie landschappen bij National Geographic een prijs, met dank aan, het waren zijn eigen woorden, de avond fotografie oefening in Argentat. Ik vind het een mooi verhaal.
Het geeft weer inspiratie aan een ieder die het zoekt. Doe wat en er gebeurt wat. Het komt nooit vanzelf. Een hele simpele fotografie oefening kan iets groots worden. Als je je techniek beheerst kun je het voor alles gebruiken. Techniek brengt je creativiteit. Niet nabewerken. Dan was je gewoon te laat. Een goede fotograaf is altijd op tijd en ooit te laat. Als de lama gaat spugen moet je niet net aan komen lopen, dan ben je al te laat.
Het scherp stellen was nog het moeilijkste. Want het was pikkedonker. En alleen als de vulkaan uitbarst was er even licht en tijd om scherp te kunnen stellen. Dus bij voorbeeld even snel op AF, scherpstellen als er licht is en dan de AF eraf halen en dan verder gaan op Manuele focus. En er niet meer aanzitten. Dat weet je dat daar waar je het scherp wilt hebben ook scherp is en blijft. Dat zijn even de lessen bijdehand zijn en ook je camera beheersen.
En nu nog even testen of jullie echt goed hebben gekeken? Zien jullie dat het unieke van de foto is dat tijdens de uitbarsting de bliksem inslaat achterop de berg? Even weer een klein lesje bewust kijken. Hadden jullie het echt allemaal al gezien? En natuurlijk in jpg gefotografeerd en de juiste Kelvin waarde gekozen en eventueel nog werken met kleurstanden verzadiging en contrasten maar dat vermeld het verhaal van Otmar niet. Op zich spreekt het allemaal voor zich. En dat allemaal met een hele oude Nikon camera. En ondanks dat het een hele oude camera is die bij wijze van spreken niets meer waard is, heeft Otmar de camera de rest van de vakantie ongeveer met zijn leven beschermd. Wetende dat hij een supergave en unieke foto had gemaakt. Hij kon bijna niet wachten om naar huis te gaan. Zo leuk kan fotografie zijn.
Laat mij net als bij Otmar de basis kennis van fotografie erin proppen of noem het stampen. Het is niet voor niks dat ik altijd vrij streng ben qua belichtingstrapjes en andere ondewerpen. En als je dan een tijdje oefent dan beheers je het. Dan worden het automatismen. En dan kun je bij een spugende vulkaan een spugende lama beoefenen met een vleugje avond fotografie.
Ik ben supertrots Otmar. Lessen goed gedaan, onthouden en vol gehouden. En dan word je uiteindelijk een keer beloond. Pure fotografie door een super enthousiaste en misschien ook nog wel getalenteerde Otmar. Maar ach talent, het is niet eens echt belangrijk. Je moet het gewoon maken en er zijn. En de lessen heel goed blijven onthouden en uitvoeren. Dat is alles.
Hij was namelijk derde geworden in de categorie landschappen mij de jaarlijkse National Geographic wedstrijd. Dat is heel mooi en een eer. Wat hij gewonnen heeft boeit me niet, het gaat erom dat hij een zeer gave plaat heeft gemaakt met opmerkelijke toevoegingen van zijn kant.
Ook Otmar is met zijn hele familie (net als een ieder ander) ooit op een basis cursus begonnen. Hierboven heb je de foto al kunnen zien waarmee hij heeft gewonnen. Een prachtplaat. Ik had hem zelf wel willen maken. Misschien snap je nu al een beetje de titel van deze blog: Dansen op een Vulkaan. Want Otmar stond te wankelen op twee houten blokken om de foto toe kunnen maken. Ik denk dat de grond een beetje heet was. In Guatemala was hij aanwezig toen net op dat moment de vulkaan recht voor hem uitbarstte. De foto is gemaakt met zijn oude Nikon D7000 en een even oude lens. Weer een mooi voorbeeld weer dat het niet uitmaakt waar je het mee doet, als je het maar doet. Je hebt er echt niet de duurste Nikon, Canon of Fuji voor nodig. Je moet er gewoon zijn.
Een soort spugende lama. En de spugende lama les heb ik wel zeker acht jaar gedoceerd tot het moment dat ik een beetje klaar was met de spugende lama en weer wat anders bedacht als les. Maar vele kennen de oefening nog als ze bij mij op cursus geweest zijn. En een uitbarstende vulkaan is net als een spugende lama. Je moet er zijn of beter gezegd er al zijn op het moment dat het gebeurd. Je moet ook nog een idee hebben waar je qua sfeer heen wilt met je foto. Je hebt altijd voorbereidingstijd nodig voor het maken van een mooie foto. Toevalstreffers bestaan niet. En voorbereiden kan heel snel gaan.Mits je de oefening van de spugende lama beheerst en weet wat je wilt dan is het gewoon simpel klik en klaar.
Kennelijk was het donker want Otmar zat al een op een sluitertijd van 30 seconden. En nu komt het mooie! Otmar schreef mij dat hij dit nooit had kunnen maken zonder avond fotografie oefening van de brug in Argentat. Hahaha, geweldig. Er is wat met die brug in Argentat. Een Belgische cursist heeft destijds besloten om alle inmiddels al weggehaalde frietkotten van België te gaan fotograferen en dat is een heel mooi en uniek boek geworden. Volgens mij nooit uitgegeven in Nederland. En nu wint de nog piepjonge Otmar in de categorie landschappen bij National Geographic een prijs, met dank aan, het waren zijn eigen woorden, de avond fotografie oefening in Argentat. Ik vind het een mooi verhaal.
Het geeft weer inspiratie aan een ieder die het zoekt. Doe wat en er gebeurt wat. Het komt nooit vanzelf. Een hele simpele fotografie oefening kan iets groots worden. Als je je techniek beheerst kun je het voor alles gebruiken. Techniek brengt je creativiteit. Niet nabewerken. Dan was je gewoon te laat. Een goede fotograaf is altijd op tijd en ooit te laat. Als de lama gaat spugen moet je niet net aan komen lopen, dan ben je al te laat.
Het scherp stellen was nog het moeilijkste. Want het was pikkedonker. En alleen als de vulkaan uitbarst was er even licht en tijd om scherp te kunnen stellen. Dus bij voorbeeld even snel op AF, scherpstellen als er licht is en dan de AF eraf halen en dan verder gaan op Manuele focus. En er niet meer aanzitten. Dat weet je dat daar waar je het scherp wilt hebben ook scherp is en blijft. Dat zijn even de lessen bijdehand zijn en ook je camera beheersen.
En nu nog even testen of jullie echt goed hebben gekeken? Zien jullie dat het unieke van de foto is dat tijdens de uitbarsting de bliksem inslaat achterop de berg? Even weer een klein lesje bewust kijken. Hadden jullie het echt allemaal al gezien? En natuurlijk in jpg gefotografeerd en de juiste Kelvin waarde gekozen en eventueel nog werken met kleurstanden verzadiging en contrasten maar dat vermeld het verhaal van Otmar niet. Op zich spreekt het allemaal voor zich. En dat allemaal met een hele oude Nikon camera. En ondanks dat het een hele oude camera is die bij wijze van spreken niets meer waard is, heeft Otmar de camera de rest van de vakantie ongeveer met zijn leven beschermd. Wetende dat hij een supergave en unieke foto had gemaakt. Hij kon bijna niet wachten om naar huis te gaan. Zo leuk kan fotografie zijn.
Laat mij net als bij Otmar de basis kennis van fotografie erin proppen of noem het stampen. Het is niet voor niks dat ik altijd vrij streng ben qua belichtingstrapjes en andere ondewerpen. En als je dan een tijdje oefent dan beheers je het. Dan worden het automatismen. En dan kun je bij een spugende vulkaan een spugende lama beoefenen met een vleugje avond fotografie.
Ik ben supertrots Otmar. Lessen goed gedaan, onthouden en vol gehouden. En dan word je uiteindelijk een keer beloond. Pure fotografie door een super enthousiaste en misschien ook nog wel getalenteerde Otmar. Maar ach talent, het is niet eens echt belangrijk. Je moet het gewoon maken en er zijn. En de lessen heel goed blijven onthouden en uitvoeren. Dat is alles.