De communicatie naar mij toe ging als volgt:

De Man: Jij hebt geen eigen stijl (tegen mij)
Ik: Moet dat dan?
De Man: ja dat moet.
Ik: Waar staat dat ik een eigen stijl moet hebben?
The Man: Als je als fotograaf iets wilt bereiken moet je herkenbaar zijn. Anders val je niet op.
Ik: A is het de vraag of ik wel iets wil bereiken met fotografie? En B. wil ik wel opvallen?
DeMan: Ja dat moetje , anders kun je je nooit onderscheiden van die miljoenen andere fotografen. Dan val je niet op en blijf je altijd anoniem.
IK: Nou en?
De Man: Als fotograaf moet je een eigen stijl hebben.
Ik: Heb je wel eens goed naar mijn werk gekeken? En dan bedoel ik, echt goed gekeken?
The Man: Ja dat heb ik, en ik vind dat jij geen stijl hebt.
Ik: Nou dat mag je vinden.
De Man: Je doet maar wat?
Ik: Omdat ik alleen maar dingen fotografeer die ik leuk vind?
De Man: Ja, inderdaad, jij fotografeert van alles en er is geen peil op te trekken wat je volgende foto zal zijn die je gaat plaatsen in je Flickt account. Daarom vind ik dat je geen stijl hebt.
Ik: Nou prima joh, als jij dat vind. Alleen zijn mijn belichtingen wel altijd tiptop in orde. Net als mijn kleuren. En dat kan ik altijd toepassen op ieder onderwerp. Dat is ook een stijl of noem het kunde. En mij maakt het niet uit hoor wat jij vindt!

Ik: Maar laten we lekker stoppen met deze discussie meneer de Man. Ik heb hier helemaal geen zin in. Ik wil alleen maar plezier en lol beleven aan mijn fotografie en als jij vind dat ik geen stijl heb, nou dan toch lekker niet.
The Man: Ja, die heb je zeker niet!
Ik: Ja hoor, heb ik wel.
Ik: Heeft Anton Corbijn een stijl?
De Man: Ja dat heeft hij. Zijn zwarten lopen altijd dicht en zijn hoge lichten bijten bijna altijd uit.
Ik: Heel goed meneer, ken uw klassieken. Dus dat is een stijl?
De Man: Ja dat is een stijl.
Ik: Heeft u Anton Corbijn ooit wel eens iets anders zien doen in de laatste 30 jaar?
The Man: Nee dat heeft hij niet gedaan. Dat komt omdat het zijn stijl is.
Ik: Zou het ook kunnen dat hij gewoon niets anders kan?
De Man: ??????? Dat weet ik niet.
Ik: En Rineke Dijkstra?
The Man: Die heeft ook een stijl. Niet dat ik het mooi vind, maar ze heeft wel een stijl.
Ik: Nou daar zijn we het dan met elkaar eens, maar wat voegt die stijl dan toe? Als je het niet mooi vind?
De Man: Maar jij hebt geen stijl!
Ik: Nee ik wil niet 30 jaar lang op dezelfde manier fotograferen. Daar zou ik echt simpel van woorden. Ik wil geen slaaf zijn van mijn dikker wordende bankrekening of van klanten die me vragen om weer datzelfde trucje uit te voeren. Ik wil meer. En Rineke Dijkstra, laten we het daar maar niet over hebben, ze kan gewoon niet beter ondanks de hele hype die er rond haar was.

Ik: Ik fotografeer alles wat ik leuk vind of de moeite waard vind en waar ik plezier aan beleef om het te fotograferen.
De Man: Je moet kiezen, zo wordt het nooit wat met je!
Ik: Nee, ik ga niet kiezen want ik fotografeer uitsluitend voor mijn plezier.
De Man: Ja dan moet je het zelf weten, dan wordt je dus nooit beroemd!
Ik: Maar ik wil helemaal niet beroemd worden. Ik wil alleen plezier hebben. Ik hoef ook geen geld ermee te verdienen. Ik doe het alleen omdat ik er lol in heb. En of het ooit nog wat met me wordt fotografisch gezien, het zal me een zorg wezen.

To zover de oeverloze discussie. Waar bemoeit die man zich mee denk ik nog.

Waarom zijn er toch iedere keer die bijdehante mannen (tevens zolderkamer artiesten) die zichzelf altijd zo geweldig vinden en zich dan zonodig moeten laten gelden? Wat is dat toch met die mannen? Thuis niets te vertellen? Onder plak? Slecht geslapen? Geboren met een te klein piemeltje? Is je leven kwalitatief zo slecht dat je het allemaal moet compenseren door middel van een grote mond op fotografie gebied? Tegen iedereen heel hard roepen dat jij zo geweldig bent en alles weet. Ik prik er zo doorheen. En dan ook nog eens terwijl de man op fotografisch gebied nog nooit niets gepresteerd heeft. Zijn werk hangt in geen enkel museum. Hij heeft ook geen grote klanten gehad als Heineken die je 2000 euro per dag betaalden. En ook niet voor de A.H. gefotografeerd die nog beter betaalde. Of de cosmetica merken, waar de budgetten nog groter zijn, of dat ene kledingmerk wat krankzinnig goed betaalde. Maar was het ook lollig? Nou nee. Grote budgetten schept hele hoge verwachtingen waaraan je moet voldoen. Stress is een beter woord ervoor. Dus laat mij nu maar lekker in de kantlijn fotograferen. Veel leuker. Ik heb weer lol in mijn fotografie.

Plezier dat is alles waar het omgaat. Plezier hebben, plezier, plezier en nog eens plezier. Zolang het je hobby is kun je heel erg veel plezier beleven aan je fotografie. Als het je werk is, is de kans groter dat het plezier minder gaat worden. Laat het dus lekker je hobby zijn en blijven. En mannen die fotografisch aan je kop zeuren.... ,lekker laten zeuren en niets van aantrekken. Ze zijn volledig de weg en het plezier in fotografie kwijt.