En met mooi bedoel ik dan het bovenstaande. Prachtig gefotografeerd. Goede witbalans keuze en een perfecte belichting. Erg goed voor "slechts" een basis cursist, die drie dagen voordat hij deze foto maakte nog niets wist. En één op één lesgeven is wel inspannender voor cursist en mij, maar je maakt ook grotere stappen. Zestien jaar geleden ging een cursus door als er slechts één cursist was en nu nog steeds. Want één tevreden cursist is meer dan niets. Wat dat betreft is het "succes" nog steeds niet naar mijn hoofd door gestegen.

En is het dan alleen maar positief geweest in 2021? Nou nee, dat heb ik eigenlijk al geschreven. Maar er was ook een cursist tijdens de vervolg cursus die achteraf niet tevreden bleek te zijn. Doch, tijdens de cursus wel. Heel jammer maar waar. Zeker omdat ik altijd iedereen tevreden naar hui wil zien gaan. En volgens mij was dat ook zo. Maar 6 maanden later bleek dat toch niet het geval te zijn. Dat is shit. En dan ga ik denken, wat heb ik dan niet goed gedaan? Ik heb helaas een olifanten geheugen, maar er kwam toch echt helemaal niets naar boven van wat ik had laten liggen of minder goed dan normaal zou hebben gedaan. Daar werd ik niets wijzer van. Iets over verwachting patronen kreeg ik te horen…, maar verder dan dat ging het niet. Hoe dan ook het meest teleurstellende van 2021 was dat die ene man toch ontevreden naar huis ging zonder dat ik het doorhad. Ondanks dat heeft hij toch onderstaande foto kunnen maken. Niet echt slecht toch?

Nu alleen nog maar positieve zaken. Want helaas is er altijd wel iemand te vinden die niet blij was of is. Dat is wel het gene wat ik geleerd heb na 16 jaar lesgeven. Je kan niet iedereen blij maken. Hoe graag ik het ook wil.

Foto's kunnen soms per toeval ontstaan. Je begint met het ene en eindigt met het andere. Lang niet altijd verloopt alles altijd volgens plan. De onderstaande foto van Kiwi vond ik zelf een mooi voorbeeld hiervoor. Vooral omdat Kiwi zelf had aangegeven dat hij eraan twijfelde of hij fotografie ooit echt onder de knie zou gaan krijgen. Onderstaande foto is daar niet het bewijs van. Dat niet. Maar Kiwi is ook lid geworden van mijn Flickr groep DFV na de cursussen en als ik zie wat hij nu allemaal maakt! Echt met hele grote sprongen vooruit gegaan. Want ja als je goed wilt worden moet je veel oefenen, uitproberen en af en toe is er dan eens een keer iets wat niet lukt. Dat heb ik ook nog steeds tot op de dag van vandaag. Onderstaande foto was gemaakt terwijl ik op dat moment uitlegde dat fotografie soms minder precies is als dat het lijkt. En toen gingen we een beetje met de camera staan schudden tijdens de opname. Gewoon omdat het kan.

Wat doet die 6 daar in de lucht? Het is de lantaarnpaal die 100 meter verderop achter in het beeld staat. We hebben bewust een hele lange sluitertijd gebruikt en zijn tijdens de opname echt met de camera gaan bewegen. Je kunt het zien. De dame in beeld is meervoudig te zien, de schilderezel ook en toen vormde die lantaarnpaal ineens een 6 in beeld. Erg grappig.

Vaak hebben cursisten naast fotografie nog een andere hobby. Zo was er Hans die heel graag gitaar speelt. Ik ook, maar hij is vele malen meer bedreven en heeft veel meer geoefend. Want oefenen, voor wat je ook wilt blijft altijd een basis voorwaarde. Hans ging dus lekker met een oude gitaar van mij aan de slag tijdens de Fuji cursus. Twee hobby's tezamen brengen. Hij heeft meerdere mooi foto's gemaakt, maar ik koos deze.

Gewoon simpel met 1 flitser gemaakt. Lekker en goed. En we hebben zelfs weet korrel uit de Fuji camera zelf toegevoegd. Want dat kan ook!

En ja, toen stond ineens Marjolein weer op de stoep. Figuurlijk dan gesproken. Na zeker 10 jaar kwam ze weer eens terug want ze wilde nog meer leren. Nu begaf Marjolein zich fotografisch al op een hoog niveau, maar ze vond dat er nog wel ruimte was voor nog wat verbetering. We hebben drie dagen lang zitten zweten in de studio. Tijdens het fotograferen les geven. Dat is dan waar het op neer komt. Alle basis benodigdheden kende ze al. Tijdens z'on 1 op 1 cursus gaan we verder in details. Tricky zaken en lastige dingen waarvoor geen tijd of ruimte is in een groep cursus.

Prachtig werk van Marjolein. En ja natuurlijk heb ik geholpen. Daar ben ik ook voor. Het leuke van deze drie dagen was ook dat het mij weer inspiratie gaf om meer van dit soort foto's te maken in de studio. Jarenlang heb ik het afgezworen, want ik deed niets anders als professioneel fotograaf vroeger. En daarom was ik het zat of had er geen zin meer in. Maar met dank aan Marjolein is dat weer helemaal terug na het zeker 20 jaar niet meer te hebben gemaakt.

Omdat er zo weinig cursisten waren afgelopen jaar was er wel veel meer tijd om bijzondere dingen te gaan doen. Er was meer tijd voor voorbereiding, verplaatsing naar gave locaties en modellen meenemen. En zo kwam Erik tot het maken van de onderstaande foto. Gave plaat met mijn eigen dochter Janna en goede vriendin Clara. Ja, het maken van z'on foto is echt wel zweten. Je moet alles zien, overal op letten. En dan ook nog eens de modellen aansturen. Erik deed het allemaal goed. En dan krijg je dit.

Supergave foto. En neem van mij aan dat dat kasteel erachter uitlichten niet meevalt.

En dan Ed die ook al heerlijk alleen was. Hij had een groep cursus geboekt, maar lucky Ed was heerlijk alleen. Dus konden we precies doen wat hij wilde oefenen en zich nog meer op concentreren. Wederom een hele gave foto.Het probleem zit in het feit dat er twee mensen opstaan die allebei een andere kant opkijken, naar elkaar. En toch willen we het eruit laten zien als 1 licht. Dat was de truc van de les. Het had nog beter gekund, maar daarvoor is mijn studio te klein. Het lag dus niet aan Ed. Het lijkt een makkelijke foto omdat Ed het zo goed heeft gedaan. Dat is vaak met iets wat er makkelijk uitziet. En Ed is voor mij ongeveer de meest ideale cursist.

Supergaaf.

Hoogtepunt van het jaar was fotografisch gezien voor mij de foto die Eric maakte van een goede vriend van hem die hij speciaal had meegenomen voor deze foto. Hij wilde een foto namaken van een fotograaf die hij erg bewonderd. Yousef Karsh. Nou ga er maar aanstaan. Het is een foto van 40 jaar gelden, misschien zelfs wel 50 jaar geleden. Hoe maak je dat na? Nou heel simpel, gewoon door goed te kijken. Gewoon een grote analyse maken van het voorbeeld. En dan bedenke hoe dat te imiteren. Hoe stond het licht? Waren de foto's van Karsh wel echt zwart wit in die tijd. Haalde hij zijn witten wel? En heel veel meer van dit soort analyses en vragen. En dan is het beetje bij beetje het gaan namaken. In principe altijd een erg gevaarlijke onderneming als je iets wilt namaken. 50 jaar geledene was namelijk alles anders. De camera's, de lampen, de films want nu digitaal is en ga zo maar door. Maar we zijn zo idioot goed dichtbij de werkelijkheid of noem het 't origineel gekomen. Het is niet normaal. Zo goed. En daarom is dit fotografisch gezien voor mij het hoogtepunt van het jaar. Er is niets moeilijker dan iets na te maken. En daar bij te blijven.

Het origineel was gemaakt van de schrijver Gershwin. Hier op deze foto is het goede vriend Henk.

En Jan wil ik ook eigenlijk nog vermelden. heeft ook gave foto's gemaakt.

En dan Lia, die wil ik ook niet vergeten. Die is na een heel lang traject vol u bochten en J turns daar waar ze wilde uitkomen. Chapeau.

En pas op: dit maken is veel moeilijke dan je denkt! Het zijn heel veel flitsers maar toch ziet het eruit als 1 licht.

En dan als laatste nog een fantastisch, heerlijk mens Hermien uit Amsterdam. In de praktijk zit ze in de mangel tussen een officiële opleiding, Foto academie en mij. Die twee staan haaks op elkaar. Bij mij komt ze op cursus omdat het zo leuk is en ze veel meer echt leert fotograferen. In Amsterdam doet ze de opleiding omdat zel meer en vaker met fotografie bezig wil zijn, want iedere keer naar Pebru afreizen is wel erg lastig en ver. Helemaal als je zoals Hermien niet van autorijden houdt. Onderstaande foto is niet een fotografisch hoogtepunt voor haar, mij of voor de foto academie. Maar wel één staat voor rust tijdens het fotograferen wat ik haar kan geven tijdens een weekje cursus. Iets waar de leraar in Amsterdam niet eens weet van heeft omdat die er nooit bij is tijdens het fotograferen. En daar ben ik dan wel trots op. Helaas zullen foto academie en ik elkaar altijd blijven bijten.

En dan vooruit kijkend naar 2022. Gaat het weer zo'n jaar worden? Ik hoop het niet. Hoeveel voldoening het ook heeft gegeven met al die blije en tevreden cursisten. Ja, op die ene na dan, okay, maar dat kan altijd gebeuren. Nog zo'n jaar en we kunnen de boel wel opdoeken hier. Maar dat laat ik niet gebeuren. Vandaar dat ik ondertussen alles uit de kast haal om zelf als fotograaf hier weer een carrière op net bouwen. Want als het niet linksom kan dan ga ik rechtsom. De schoorsteen moet blijven roken. En ook omdat ik het wel heel erg leuk vind om zelf weer opdrachten in te vullen.

Mijn prioriteit blijft toch in eerste instantie het doorgeven van kennis en kunde, maar dan moeten de cursisten wel komen. Want hoe ik ook positief probeer of wens te kijken, er waren idioot weinig cursisten afgelopen jaar. En we weten allemaal wel hoe dit komt, maar toch. Als je alle bovenstaande foto's ziet dan zie je ook dat ik een ieder heel wat kan leren. Echt fotograferen, zonder nabewerking. Het kenmerk van een echte fotograaf. Ja maar vroeger werd er ook doorgedrukt en tegen gehouden. Ha, dat klopt. Maar dat is heel wat anders dan compleet beeld manipulatie met 15 maskers en 32 lagen. Dat kun je op iedere cursus en opleiding leren. Maar echt fotograferen leer je alleen hier. Ik ken geen tweede of andere die lesgeeft zoals ik lesgeef. De les van een oude vakman. Iets wat goed is hoeft niet verbeterd te worden. Zo is het ook nog een keer en ik kan je dat leren. Alles wat je ziet hier in deze Patrick Kijkt is precies zoals het gemaakt is.

Dus geef je op als je ook zin hebt om goed te leren fotograferen. Of noem het écht leren fotograferen. Het kan. Iedereen die hierboven vermeld staan, zijn allemaal met niets begonnen. Dit was even de afdeling promotie voor mijzelf. Mag ook wel denk ik. Want als ik geen les meer kan geven dan is er niets anders meer dan photoshoppen na data te hebben verzameld. En dat is echt geen fotografie. Ook al denkt men van wel. Dus kom maar weer op cursisten in 2022. De grenzen zijn open. Iedereen weet waaraan hij moet voldoen om te kunnen reizen. En er is geen veiliger gebied dan hier. Van koeien krijg je geen Corona.

Ook ik heb gemopperd op Mark en Hugo. Maar daarin blijven heeft geen zin. Laten we kijken naar de mooie dingen. Mooie fotografie bijvoorbeeld. Cultuur zit al zo in het verdom hoekje. En ook al ben je oud, moet je binnen blijven in lock down, fotograferen kun je altijd. En bij mij heeft het gewerkt. Ik heb zelf zoveel gefotografeerd. Niet normaal. Daar kom ik in een gewoon jaar nooit aan toe. Dus alweer iets positiefs. En zo wil ik afsluiten. Het was een zeer mooi fotografisch jaar. Hieronder nog enkele toppers.

Eric


Jaap portret Mana

Johan

Floor


Saskia