Ten tijden dat digitale fotografie heel voorzichtig begon waren er opeens drie categorieën cameramakers. Ten eerste de groep die al camera’s maakten; Canon, Nikon, Olympus, Minolta en nog een rijtje anderen.

De tweede groep bestond uit film fabrikanten die opeens een beetje onzeker werden met de komst van digitale fotografie. Ze bestonden voornamelijk bij de gratie van het verkopen van films, maar ja, je weet het maar nooit met die digitale fotografie, dus laten we voor de zekerheid ook maar wat digitale fotografie camera’s gaan verkopen. Een beetje de belangen spreiden. Dit scenario gold voor Kodak, Fuji en Agfa.

De derde groep bestond uit elektronica fabrikanten. De eerste was Casio, later kwam Sony erbij en pas heel veel later merken als Panasonic en Samsung. De laatste nieuwkomers moesten bakken met marketinggeld investeren om markt aandeel te kopen. De enige manier als je te laat begonnen bent met het produceren van digitale camera’s nog een heel klein beetje aansluiting te kunnen vinden. Het kost veel geld en per saldo verdienen ze dus niets. Nog steeds niet.

Zo zag de markt eruit van 1995 tot ongeveer 2001. Daarna werd het ’t verhaal van de 10 kleine negertjes. Eén voor één vielen er fabrikanten af. En binnen enkele weken Kodak waarschijnlijk ook.

Kodak was naast het ontwikkelen en verkopen van films ook erg sterk in de benodigde fotopapieren en chemicaliën. Maar als je geen films meer verkoopt is de rest ook niet meer nodig. Hierin zit dus al een driedubbel omzet verlies in voor Kodak. Wat eens een bijna monopolie positie voor Kodak was, is er nu niets meer van over.
Kodak verkocht in 1997 en 1998 de eerste digitale spiegelreflexen voor schrik niet, 50.000 gulden. En er gingen ook in die tijd al heel wat over de toonbank. Nu is er niets meer. De dia carrousels van Kodak waren legendarisch goed. Er was geen alternatief. Het was een Kodak carrousel en niets anders. Zoveel band dia producties heb ik hiermee gemaakt.

De Tri-X film was ook legendarisch goed, en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. En nu is er helemaal niets meer. Ongelofelijk maar waar. Een klassiek voorbeeld van een bedrijf wat de tijdverschijnselen en veranderingen aan zich voorbij heeft laten gaan. Ze voelden zich tijdens de hoogtij dagen onverslaanbaar. Ze konden alles wat ze maar wilden. Pas begin 2000 kreeg men door bij Kodak dat de wereld veranderd was en dat Kodak niet langer meer ertoe deed.

Lang heeft Kodak digitale compact camera’s gemaakt die goedkoop waren en nergens in uitblonken. Geproduceerd in de fabrieken van Sanyo (ook daar bleef omzet liggen). Lang heeft Kodak beeldsensoren gemaakt voor partijen als Nikon en Canon. Beiden dachten dat ze het beter konden en waren de Amerikaans arrogantie spuugzat ( ik weet het, want ik was erbij).
Waar Kodak beide partijen eerst in een wurggreep had, omdat Nikon en Canon zelf geen beeldsensoren konden maken, waren de rollen opeens omgedraaid. Kodak moest gaan bedelen of ze nog gebruik mochten maken van het objectief systeem van Nikon of dat van Canon. Kennelijk waren ze bij Canon het meest beledigd door de Amerikaanse arrogantie van weleer en ze stopten op alle terreinen hun samenwerking met Kodak. Nikon ging iets langer door met Kodak, maar toen men in Tokyo het welletjes vond en de markt positie van Nikon weer goed genoeg was ( ook Nikon was laat met omschakelen) werden de contacten met Kodak verbroken. En toen had Kodak opeens helemaal niets meer. Wel beeldsensoren, maar geen camera’s en nog erger, ook geen objectieven meer. Want dat is waar je je geld het beste mee kunt verdienen in de digitale camera markt. Als je geen objectieven bouwt ben je naar mijn mening bij voorbaat kansloos in de markt. Let dus op Casio, Samsung en Panasonic. Jullie kunnen wel eens de volgende zijn.

Afgelopen week zijn de aandelen 28% gedaald. Kodak bereid een faillissementen aanvraag voor en van armoe zijn ze momenteel patenten aan het verkopen. Proberen om nog iets te redden van wat er te redden valt. Patenten verkopen staat gelijk aan een verkapte sterfhuis constructie. Met patenten kun je geld verdienen zolang anderen gebruik maken van de door jou ontwikkelde technieken. Wanneer Kodak ze verkoopt dan verkrijgen ze daar geen inkomsten meer uit. Een afglijdende schaal.

Het is een zuur verhaal, maar ook leerzaam. In 1975 ontwikkelde Kodak de eerste digitale camera. Die nooit op de markt is verschenen. Casio kwam in 1995 als eerste echt de markt op. Maar hoe vreemd is het dat iets wat je zelf hebt uitgevonden de reden is dat je gehele bedrijf failliet gaat!
Uit groep twee van fabrikanten is straks alleen Fuji nog over. Eerst Agfa en nu ook Kodak hebben de boot volledig gemist. En daarmee is de lijst nog lang niet compleet van alle fotografie fabrikanten die niet tijdig hebben geschakeld. In dit opzicht is de komst van digitale fotografie catastrofaal geweest voor velen. En er moeten er niet nog meer wegvallen anders wordt de spoeling wel erg dun. Competitie is altijd goed. De markt moet uit meer partijen bestaan dan allen Canon en Nikon.

Kom op Pentax, doe er wat aan! Kom Leica, maak nu eens echt goede camera’s, met een beetje vernieuwing erin, het mag best. Casio haal als de wiedeweerga het patent wat jullie hebben voor het maken van keramische lenzen van de plank. Daarmee kunnen jullie het redden. Olympus, ga de bakens verzetten en kies voor een grotere beeldsensor. Jullie zitten nu op een dood spoor. Ik stop ermee, maar hoop zo dat ze luisteren. Anders wordt de spoeling te dun.