Digitale Fotografie Vakantie

Patrick Kijkt

10 jaar digitale fotografie vakantie

Vandaag, 28 januari 2016 bestaat Digitale Fotografie Vakantie tien jaar. Reden voor een klein feest blogje. Over twee weken gaan we dat vieren in Nederland met de alweer zesde cursisten borrel. Eerst een kleine terugblik op tien jaar digitale fotografie vakantie cursussen.
10-jaar-foto
Wat is me nu het meest bijgebleven? Het is zoveel. Zoals ik al helemaal aan het begin schreef, ik kan er wel een boek over schrijven. Hier een klein rijtje die bij mij als eerste naar boven komen als ik er over ga nadenken.

Klein overzichtje uit het hoofd voor wat mij het meest is bijgebleven:
  • Zes cursisten borrels in Nederland hebben georganiseerd
  • Van één naar acht verschillende cursussen door zijn gegroeid.
  • Dat een aantal ook al die cursussen hebben gevolgd.
  • Iedere cursist mij op mijn rode en later oranje tractor heeft kunnen zien rondrijden (ook zonder spugende lama's, grapje voor insiders)
  • Dat ik door de cursussen heel veel leuke mensen heb mogen ontmoeten.
  • Dat werkelijk iedereen fotografeert; van links tot rechts, van president-directeur tot vuilnisman, hetero, homo of lesbo. Alles komt op cursus. Leuk.
  • Dat verschillen zo leuk zijn. Qua mensen en in fotografie
  • Dat een aantal cursisten mijn hulp en lessen niet meer nodig hebben. Ze kunnen het!
  • Dat er ongeveer 800.000 foto's zijn gemaakt hier. Het kunnen er ook 850.00 zijn.
  • Dat ik ze allemaal gezien heb
  • Er 320 kilo koffiebonen er doorheen is gegaan.
  • Dat de lunches van Babs altijd wonderen doen en de cursisten weer aansterken.
  • Dat er wel 1.6 miljoen euro aan apparatuur hier is geweest, kan ook 2 miljoen geweest zijn…
  • Drie fotoreizen naar Toscane en één naar Andalusia
  • Er tientallen camera's en objectieven kapot arriveerden
  • Dat men na het lezen van mijn blogs mij in het echt heel anders vindt. Dus wat dat betreft werken mijn blogs een beetje averechts.
  • Ik drie computers en twee externe harde schijven en twee studios verder ben.
  • Het gemiddeld aantal pixels gegroeid is van 4 miljoen naar 16 miljoen pixels
  • Er veel te weinig afgedrukt wordt door cursisten. Zonde!
  • Heel veel aanname's van cursisten
  • Hoe vaak en veel men fotografeert in RAW vanuit onzekerheid
  • Basis cursisten die beginnen met een tas waar 6000-7000 euro aan spullen inzit. Helemaal niet nodig
  • De duurste set een Leica set was van ongeveer 40.000 euro.
  • Zes jaar lang heb ik een Flickr groep gehad voor cursisten om ze na de cursus ook nog verder op weg te helpen.
  • Dat mijn persoonlijke voorkeur van Nikon naar Fuji is verschoven.
  • De cursist die mij uitlegde waarom ik eigenlijk een " Meester" ben.

Het zijn zomaar een paar eerste herinneringen die bij mij naar boven kwamen tijdens het schrijven. Ik had ook al hele dingen kunnen schrijven, ze zijn willekeurig ook qua volgorde.

En hoe nu verder?
Al 2,5 jaar lang ben ik een boek aan het schrijven. Die zal er dit jaar of volgend jaar echt komen. Het moet het beste fotografie leerboek ter wereld worden. Dat mag ook wel na tien jaar lesgeven. 10 jaar lang, 9 maanden per jaar 14 uur per dag met fotografie bezig zijn. En de dertig jaar ervoor was het niet veel anders.
Het boek gaat er komen. Sterker nog, ik heb er nog twee in de planning. En dan is mijn trilogie af en klaar. Drie delen die een soort fotografie bijbel gaan worden. Na tien jaar lesgeven kan ik dit wel schrijven na zoveel ervaringen met cursisten. Grappig detail is wel dat mijn lessen inhoudelijk niet zijn veranderd. De lessen stonden als een huis vanaf dag één. De manier waarop ik het geef wel. Door de jaren heb ik gezien wat moeilijk is voor cursisten om te leren of te begrijpen en dan pas ik de vorm van het aanreiken van kennis aan in een andere. Ook daarom zullen de boeken erg goed gaan worden. Wat zeg ik? Het moet van mijzelf het beste worden wat er ooit op dit gebied geschreven is. Completer dan welk ander werk dan ook. Dus het wordt ook het eerste boek met slechte foto's erin. Want daar kun je van leren. Want alleen van slechte foto's kun je iets leren. Om uiteindelijk hele mooie te gaan maken.

En voor de rest plan ik niet zoveel. Voortschrijdend inzicht is een prachtig iets om mee te werken. Ik ga nog zeker 25 jaar door. Dat plan ik dan weer wel. Misschien ga ik nog eens wat doen met online coaching? Kan, ik zie wel. Ik kijk naar wat ik heb en ik koester het. Hier schrijft een zeer tevreden en gelukkig mens. Misschien nog een keer de oude stal naast ons kopen en daar een hele gave studio inbouwen. Ach, een mens moet ook dromen hebben, maar als alles zo is en blijft zoals het nu is ben ik ook een heel tevreden man. Maar nu eerst weer verder met "het" boek.