Digitale Fotografie Vakantie

Patrick Kijkt

Photokina stopt

Auw, dat doet pijn! De Photokina stopt ermee. Hoe kan dat toch? Corona? Internet? Fotografie minder populair? Onze zuinigheid en wens verkeerd geïnformeerd te worden? Of een beetje van alles.
Jaren heb ik er gewerkt. Als Nikon Product en later Marketing Manager was ik al die jaren verantwoordelijk voor de Nikon stand (en nog veel meer). Vanochtend zag ik dit bericht dat Photokina stopt en dat doet pijn. Het is in mijn beleving en herinneringen aan de gaafste beurs die er was.

Als de beurs afgelopen was dan begon de organisatie alweer voor volgend jaar. Middels een evaluatie van mij met het Nikon GMBH kantoor. Dat deed het meeste van het werk omdat het in Duitsland was. Herr Scheffer en Michael waren mijn partners in crime. De evaluatie ging dan altijd over wat beter kon of anders moest. Je kunt dan denken aan stand indeling, genoeg vergaderruimtes, bemanning van stand en hadden we iets gezien bij de concurrenten waar we stiekem jaloers op waren. Over het algemeen waren we altijd wel aardig tevreden. Duitse degelijkheid gemengd met Hollandse creativiteit.

10 dagen lang duurde de Photokina en er waren dagelijks wel 50 mensen werkzaam op de stand van Nikon. Waaronder 20 studenten van de Foto vakschool uit Koln. Die ik persoonlijk had getraind op hoe de camera's uit te leggen, welke unieke technieken extra uit te venten en eventueel er verder te leren omgaan. Soms waren dingen echt helemaal nieuw. Zoals Active D Lighting. Daar was ik dan wel een middag mee bezig om dat uit te leggen aan de Duitse fotografie studenten die allemaal echt goed konden fotograferen.

Alle fabrikanten die er altijd stonden zullen een dubbel gevoel hebben over het stoppen van de Photokina. Als eerste, het scheelt heel veel geld. 10 dagen op een beurs aanwezig zijn is voor velen 14 dagen aanwezig zijn. Ook tijdens op- en afbouw. Die moeten allemaal ergens slapen en ook nog eens dagelijks eten. Dat kost geld. Slapen gebeurde vaak op wel 100 kilometer afstand. Omdat alle hotels binnen die straal compleet vol geboekt waren. Dat betekende voor die mensen dagelijks heen en weer met de trein. Een stand zoals Nikon die had kostte zomaar 800.000 oplopend tot 1.8 miljoen euro. Ieder jaar duurder, mooier, hoger, groter en spectaculairder. Ook voor een Europees hoofdkantoor, voor welke camera fabrikant dan ook zijn dat hoge kosten. Nu hebben ze die niet meer. De branche is momenteel slecht, dus ze zullen er blij mee zijn, maar ook absoluut rouwig erom zijn. Iedereen heeft een podium nodig om te laten zien waartoe je in staat bent. En dat is nu weg.

Het was de plek ter wereld om je boodschap naar buiten te brengen. Aan je eigen distributeurs in het geheim achter de schermen, alvast de nieuwe camera's voor over een half jaar of later te laten zien in het geheim. Contacten te onderhouden met bijvoorbeeld Lexar of andere fabrikanten van geheugen kaarten. Omdat er ten alle tijden een backwards compatibilty moest zijn bij het uitbrengen van nieuwe geheugen kaarten in combinatie met nieuwe en oude camera's. Daarbij staat nooit iemand stil. Daarvoor moest je even fysiek met elkaar aan tafel zitten. Om daarna makkelijker met mail en video conferenties ( skype bestond toen nog niet) verder met elkaar te kunnen overleggen en ontwerp technisch te regelen.

Maar vooral dat podium was erg belangrijk. De boodschap brengen zoals je hem wilt brengen. En niet zoals nu door een stelletje halfgare klickbait jagende Youtubers alles uit zijn verband trekken. Die ook totaal de ballen verstand hebben van en alleen maar kijken naar specs. Die echt niet verder kijken dan hun neus of portemonnee lang is. Ik heb nog nooit Jared Polin of Tony Northrup of andere koekenbakkers gehoord over het belang van grote pixels. Dus niet de discussies wat beter is FF of APS-C, nee ik heb het over pixel formaat. Minder pixels maar wel grotere pixels…. Hoe vaak hoor je dat het Nikon Z systeem bajonet die veel en veel groter is de mooiste uitvinding is sinds jaren? Nee daar hoor of zie je niets over. En ook dit soort Youtubende kwakzalvers zijn er schuldig aan dat Photokina ophoudt te bestaan.

Dat de fotografie branche in een dip zit is duidelijk. Voornamelijk door mobieltjes (de andere schuldige partij) die ook plaatsjes kunnen maken. Dat is echter iets heel anders dan fotograferen. Je kunt met een mobieltje wel wat schieten en daarom heb je niet direct een digitale foto camera meer nodig. En dat scheelt gigantisch in de camera verkopen. Het is een afglijdende schaal die moeilijk te stoppen is. Omdat het kwaliteit besef steeds lager komt te liggen. Foto's worden vaak alleen nog maar op schermpjes bekeken en ja dan ziet het er al snel okay uit maar het is geen fotografie. En al helemaal niet op papier.

In 2014 schreef ik de blog fotowinkel faillisementen. In 2015 schreef ik de blog: Koop allemaal bij de op een na goedkoopste. Ze hebben niet geholpen ondanks dat ik de huidige staat van de markt van veraf aan zag aankomen. Welke fotowinkels zijn er nog? En daarvoor was de Photokina er ook. In Nederland zijn er nog slechts inkoopcombinaties of fotowinkels die zo groot geworden zijn, denk aan Kamera Express, dat er geen ruimte meer is voor anderen. Vroeger kwamen alle winkels uit heel Europa op een speciale avonden bijeen. Ze worden geïnformeerd, geïnstrueerd, vertroetelt en verwend. Dat hoeft niet meer, Het was duur, maar waardevol. Goed voor de relatie, je leerde elkaar weer beter kennen en begrijpen. Het leverde een band op. Nu zijn er nog maar enkelen over en daarvoor is geen Photokina meer nodig. Als Nikon hoofdkantoor Nederland hoef je nog maar met een paar partijen om de tafel te gaan zitten. En dan is het werk gedaan. Het maakt het er allemaal niet leuker op. Wel goedkoper, maar dat is alleen voor de korte termijn. Dat is mijn volgende waarschuwing.

De Belgen die bijna geen fotowinkels meer hebben zijn daar zelf ook mede schuldig aan. Altijd maar in dat goedkopere Nederland blijven kopen. En ik zei iedere keer weer doe dat nou niet!. Straks hebben jullie geen fotowinkels meer over. En inmiddels is dat ook zo. Ja, ,maar in Nederland is het goedkoper kreeg ik dan steevast als antwoord. Ja maar vanuit Leuven naar Rotterdam naar Kamera express rijden kost toch ook geld? Ja dat is zo, maar de nieuwste Canons is aar wel 30 euro goedkoper? Ja…… duh……!!!!

En nu wordt dat goedkopere Nederland overspoelt door grijze import vanuit Duitsland. Want Duitsland is nog goedkoper. De Duitsers zien nog steeds half Europa als Duitsland. Oostenrijk en Zwitserland zijn provincies van Duitsland. En sinds het Nederlandse hoofdkantoor onder Duitsland valt is Nederland ook een Duitse provincie. En België valt weer onder Nederland, het zijn alleen de dappere Fransen die nog stand houden. Die gaan echt niet mee in het spel van schaal vergroting van Duitsland.

In mijn tijd heb ik erg hard gestreden opdat ieder land zijn eigen markt kon bedienen. En een ieder gewoon zijn/haar geld kon verdienen. Je bent nog niet weg of de hele boel werd overhoop gehaald. Ook dat zorgt ervoor dat Photokina niet meer nodig is. En het probleem begon toch echt in Duitsland zelf. Meer, groter, de grootste zijn, nog meer, nog niet genoeg. En dit is het resultaat. Duitsland kon van oudsher met lagere marges voor de dealers werken omdat het land groot is en absoluut grotere aantallen kan verkopen. Helaas was het niet genoeg voor ze. En wij Nederlanders kopen maar al te graag goedkoper en nog goedkoper want het is nooit goedkoop genoeg. En zo was er vrij spel voor alles wat uit Duitsland kwam. Het leverde een grote prijsdruk op voor heel Europa en iedereen moest met steeds minder marge genoegen nemen. En als er op een gegeven moment niets meer verdiend wordt, ja dan houdt het op. Moet je voorstellen dat je baas iedere keer je salaris verlaagd?! Dat wil je toch ook niet? Want als er aan de ene kant minder verdiend wordt is dat aan de andere kant ook zo. En dat ga je een keer voelen in je eigen portemonnee…

En dat is wat er nu aan de hand is! Er is nu ook al geen geld meer om op een beurs te gaan staan. Alle mensen die daar werken van het beursgebouw zelf hebben nu dus in ieder geval een beurs minder. Inclusief op- en afbouw is dat een maand minder werk. Dus gaan er mensen ontslagen worden of minder werk krijgen. En minder verdienen. En als je minder verdiend gaan ze ook minder uitgeven en zo is het cirkeltje rond. En met ieder cirkeltje begint er weer een nieuw cirkeltje. Het raakt elkaar allemaal. Koop nou wat minder, maar wel beter en duurder!!!

De kans is hierdoor ook weer kleiner om op een degelijke en goede wijze geïnformeerd te worden. Nee, Youtube is geen informatie bron. Dat zijn mensen die doen of ze er verstand van hebben want ze kunnen er zo goed geld mee verdienen. Influencer of niet. Ze zijn er niet om jou te informeren. Het draait alleen maar om het geld. Daarna koop jij de verkeerde lens of camera en dan ben jij alsnog duurder uit. Kan jij bij een Youtuber een lens of een camera uitproberen? Fysiek in je handen hebben? Nee dus. En er is nog veel meer wat ze je niet kunnen vertellen of leren.

Ik merk aan mijzelf dat ik mij opwind over dit soort zaken. Mede omdat ik het al zolang zien aankomen. Photokina was het Mekka van de fotografie, het stond ergens voor. Een symbool wat nu wegvalt. Kijken, bekeken worden, voelen en proeven, aanraken, proberen en allerlei andere leuke dingen tegenkomen op zo'n beurs. De hele dag kon je je hart ophalen. Als een kind in een snoepwinkel.

Voor mij was het 't hoogtepunt van het jaar. De baas zijn van een stand met 50 man op de werkvloer. Alles (hopelijk) probleemloos laten verlopen. Je Japanse bazen hun ogen uit hun kassen laten puilen wanneer ze het stand ontwerp voor het eerst echt zagen staan in het echt als het klaar was en stond. Ik zal nooit het moment vergeten dat we voor het eerste een tweede verdieping op onze stand hadden. Een slimmigheidje van mij om niet meer vierkante meters te hoeven huren, maar wel een grotere stand kon bouwen. Na dat jaar mocht dat niet meer van de organisatie. hahahahaha….
Leuk was ook de hele, hele lange dagen werken. Iedere ochtend 6 uur op. En 's nachts nooit voor 1 uur naar bed. Van 10 to 6 werken en dan altijd nog de etentjes en feestjes met distributeurs, bazen en hoog management uit Japan, winkeliers, schrijvende pers en merken waarmee je samenwerkte. Het was te leuk en zeer vermoeiend. Ik had het nooit willen missen. Lange dagen knallen op vele terreinen.

Ook werden er altijd werden er de EISA awards uitgereikt. Tijdens alweer een andere feest avond. Is best leuk als je naar het podium mag om de prijs voor de beste Professionele digitale camera op te halen samen met mijn baas. Dat was de Nikon D1 (mijn kindje). Die dan wel de eer aan mij liet. Ik stond er maar wel als 32-34 jarige snotneus of zoiets (het is al zolang geleden). Op terug weg van Photokina langs mijn huis rijden met mijn Japanse baas en hem mijn huis laten zien. De man viel achterover dat ik een huis met een tuin had. Daar kon hij alleen maar van dromen. Volgens hem was ik rijker dan hij. Nou niet als je onze slaris strookjes bekeek. Het zijn zomaar wat herinneringen die terugkomen als ik aan de Photokina denk. Met liefde en plezier. En zo heb ik nog vele anekdotes.

De gesprekken met Japanners 's nachts. Hoe ik ze altijd op het verkeerde been kon zetten tijdens lastige gesprekken in het Engels met een tegenvraag die afsloot met: "Don't you think so?" In Japanse grammatica kan dat helemaal niet. Moet je dan ja of nee zeggen? Daar heeft de Japanse taal en grammatica geen oplossing voor. Ik heb er vaak gebruik van gemaakt. Om zelf enige tijd te winnen voor het vinden van een juist antwoord op hun vragen. Dat was ook zo leuk om te doen. Dan zag je die ogen gaan draaien….en dan duurde het wel even. Of je Japanse baas die na anderhalf biertje al om je nek hangt en zegt:" Oh I am so dlunk".

En nu komt er een generatie aan die het nooit zal kennen of meemaken.Ik zie de Photokina niet meer terugkomen Jammer. ja, ik weet het de wereld veranderd, maar op dit punt wordt het echt niet beter. Het is verarming. Bloed armoede. Nauwelijks meer winkels, pers die niet meer onafhankelijk kunnen schrijven want er zijn nauwelijks nog fotografische adverteerders. Dus kun je ook niet kritisch schrijven. Het is allemaal erg pijnlijk en het wordt er niet beter op. Gelukkig heb ik nog mijn herinneringen.