Sowieso, ben ik een groot voorvechter voor goede opleidingen. Ik heb het nu over opleidingen in het algemeen. Dus niet alleen over fotografische opleidingen. Ik denk dat goed opgeleide mensen zorgen voor een beter, rustiger maar ook welvarender land. Veel problemen in Nederland komen voort uit tekort schietende opleidingen of helemaal geen opleiding. In deze column richt ik mijn pijlen alleen op de fotografische opleidingen, dus een maatschappij kritisch stuk gaat het niet worden. Over de maatschappij heb ik een mening, maar van fotografie heb ik verstand.

Bijna week in en week uit zit er bij mij aan tafel een cursist van een opleiding ergens in Nederland, maar tegenwoordig ook steeds meer uit België, die niet zonder reden bij mij een week komen bijspijkeren. Men is ontevreden over de opleiding of hebben het gevoel dat de opleiding aldaar niet compleet is. Er moet meer zijn, maar wat? Dus dan boeken ze eigenlijk vanuit ( zoals ik het zie) een soort armoede toch maar een week cursus bij mij. Als je de reacties op de website mag geloven, moet er hier eigenlijk wel iets aardigs gebeuren, wat in in ieder geval niet op hun school/opleiding gebeurd. Dus een weekje Pébru zal misschien helpen om de gaten in de kennis bij te spijkeren.

Gezeten hier aan tafel heb ik al heel wat verhalen over de scholen gehoord. De eerste keer dat er een cursist zwaar zat te klagen over zijn/haar opleiding dacht ik: ”ach het zal wel meevallen”. Omdat het de eerste keer was. Nu zovele verhalen en klachten verder denk ik dit niet meer. Ik durf nu eigenlijk te zeggen dat er niemand zonder klachten hier komt over zijn/haar opleiding.

Hoog tijd om dit eens een beetje in kaart te brengen. Ik heb het over opleidingen variërend van 1000 tot 13.800 euro per jaar. Wie wat is en doet zoek je zelf maar uit. Er zijn zelfs aanstaande cursisten een beetje boos op mij geworden omdat ik ze niet gewaarschuwd heb dat de opleiding die ze overwogen om te gaan volgen, dat ik niet van tevoren heb gezegd dat die opleiding niet goed was. Sorry, ik denk dat dit niet mijn taak is. Ik kan hoogstens mijzelf aanprijzen, maar in vergelijk met een andere opleiding ben ik daar erg terughoudend in. Nu anderhalf jaar verder en tientallen klachten, ga ik mijn houding in deze veranderen. Ik bedoel, ik kan wel roomser dan de Paus proberen te blijven, maar na zoveel goed onderbouwde verhalen, moeten de slechte en vaak ook arrogante opleidingen maar eens met de neus op de feiten gedrukt worden.

Eigenlijk moet ik deze column beginnen met Nederlandse voorbeelden van slechte fotografie opleidingen ( daar heb ik nog veel meer van), maar ik begin met een Belgisch voorbeeld. Een voorbeeld wat veel verklaart hoe armzalig het niveau van een opleiding kan zijn. Een cursist uit Brugge krijgt les van een leraar die net zelf afgestudeerd is, en die leraar heeft als klap op de vuurpijl ook nog even zijn leraren diploma gehaald. Chapeau! Mooie basis om fotografie leraar te worden zou je zeggen.

Helaas, vele zaken, technieken en informatie die ik de heren deze week heb geleerd waren compleet nieuw voor ze. Ze gaan over een maand aan hun tweede jaar beginnen. Histogram, wel van gehoord, maar wat je er precies meedoet en het uitleest. Nee dat was niet bekend. Draadloos flitsen met een flitser, nee dat kan niet volgens hun leraar. Nee, dan moet je toch echt eerst een kabeltje aansluiten. Draadloos flitsen met een kabel?????
De twee Belgische mannen die momenteel bij mij op cursus zijn kunnen er niets aan doen. Ze zijn van zeer goede wil en enorm leergierig. Maar wat doe je als je leraar onzin kletst? En jij moet het nog leren en je weet dus niet zeker of je leraar wel het goede doceert? Dan leer je dus niets of je leert het verkeerd. Je bent een hoop geld kwijt en ondersteund de leraar die niet van zijn fotografie kan leven het op deze manier nog heel lang kan volhouden. En ondertussen hele bergen slechte, maar wel gediplomeerde fotografen aflevert. Dat dan weer wel!

Na vandaag weten de twee Belgische mannen het gelukkig beter. Draadloos flitsen is inderdaad zonder draadje. Het is geen grap. En ze kunnen nu ook eindelijk een perfecte belichting maken. Dat was daar op school nog niet gelukt in een jaar tijd. Ik heb ze niet gevraagd wat ze jaarlijks betalen, maar eigenlijk mag het niet veel zijn. Deze opleiding ( een officiële vak opleiding, met diploma, tweejarig) klinkt meer als een plaatselijk bingo clubje. Als je het maar naar je zin hebt en goed naar de leraar luistert.

Nog erger is, is dat M. straks terug op zijn officiële opleiding geen belichtingstrapjes meer mag maken. Want zo wil zijn leraar het niet! En de leraar weet ook niet waar het over gaat als “mijn cursist” begint over het maken van een belichting trapje. De cursist kan dit dus niet gebruiken tijdens zijn opleiding die hem moet leiden tot het niveau van vakfotograaf. “Privé zal ik het gaan gebruiken vertelt de cursist mij, maar op school kan ik dat echt niet doen, want dan krijg ik vast en zeker geen goede beoordeling”.

Daar sta ik dan met mijn mond vol tanden. Want M. heeft wel helemaal gelijk. Hij moet wel goede cijfers behalen, anders kan hij wel naar zijn diploma fluiten. Hij moet luisteren, wordt gedwongen, om te luisteren naar de man die hem straks zijn diploma moet geven weet zelf niet eens hoe een goede belichting eruit moet zien. Wat is het diploma dan nog waard? M. is het met mij eens maar kiest straks toch eieren voor zijn geld. Ik geef hem gelijk. Het is er de man niet naar om de kop tegen de wind in te gooien.

Heren, leraren! Fotografie doceren is een passie, doe het dan ook met je ziel en zaligheid en niet alleen omdat je er geld mee moet verdienen. Wordt dan lekker koekenbakker.