Digitale Fotografie Vakantie

De camera ligt als een tank in de hand. Dit is Duitse degelijkheid. Jawel een camera die niet uit Japan komt bestaat nog. Leica is Duits. Maar waar het werkelijk om gaat bij Leica zijn de objectieven. Die zijn van een klasse apart. Nikon en Canon zijn goed, erg goed zelfs, maar Leica zit daar standaard een stap boven qua kwaliteit. Zoals gezegd er is geen auto focus mogelijk met Leica objectieven en de diafragma schaal is heel anders dan bij Canon en Nikon objectieven. Veel lager, dus ook de hoogste te gebruiken diafragma's.
Over de objectieven van Leica kun je op andere pagina's meer lezen.

Deze Leica body is dus erg stevig gebouwd en weegt nogal wat. Het display op de achterzijde is klein, erg klein vergeleken met de concurrentie. Dat is nog niet het allerergste, maar de kleuren zijn vreemd en niet natuurgetrouw. Plus het feit dat het display ook erg helder is en het zodoende heel moeilijk maakt om de gemaakte foto goed te kunnen beoordelen. Het getoonde histogram is ook niet echt een feest der herkenning. Deze is erg moeilijk uit te lezen. Het gaat wel, maar erg moeilijk. Kortom het display van de Leica is geen feest voor de ogen. Moeilijk, moeizaam en niet betrouwbaar. Na veel kijken en vergelijken heb ik de cursiste aangeraden om de helderheid te verlagen naar het laagste niveau. Op deze stand komen de gemaakte beelden realistischer over. Op de lagere helderheid stand beginnen de beelden een beetje op de werkelijk gemaakte beelden te lijken. Kortom dit gedeelte van de Leica camera body is een drama. Ook de kijkhoek is veel te klein. Zelfs recht achter het display met je gezicht weet je nog niet of het wel klopt wat je ziet.

Wat wel weer erg goed, niet nuttig, is het waanzinnig gave klak geluid wat je hoort als je een foto maakt. Alsof je een steen in een gietijzeren emmer gooit. Wat een geluid zo mooi. Ik weet het, je maakt er geen mooiere foto's door, maar het klinkt wel als muziek in mijn oren. Het is een onderdeel van de Leica magie.

De menu structuren zijn voor zover ze er zijn wel duidelijk. Er zitten niet veel toeters en bellen op. Wat nodig is zit erin en meer niet. En groot gelijk hebben ze bij Leica. Daar zouden Canon en Nikon en consorten nog eens goed naar moeten kijken. Hoeveel simpeler het ook kan en dat je eigenlijk helemaal neit zoveel instelling mogelijkheden nodig hebt. De markt dicteert echter en het aantal instelling mogelijkheden groeien per nieuw model wat er uitkomt.

Sommige bediening knoppen zijn pietluttig klein. Dit kan beter en makkelijker. Iso gaat niet hoger dan 800 ISO. Dat is ook niet om over naar huis te schrijven. Maar in combinatie met een uitmuntende 50mm F/1.4 maakt dat allemaal niets meer uit. Dan kom je alsnog een heel eind zelfs in moeilijke licht omstandigheden.

De automatische witbalans is als een rad van fortuin. Soms is die goed en exact dezelfde foto met dezelfde belichting een moment later laat een compleet andere witbalans zien. Vreemd en weinig consistent. De automatische witbalans lijkt dan ook voor perfect fotograferen onbruikbaar. Het lijkt erop dat je dit ook beter zelf kunt doen. Scherp stellen doe je al zelf, dus dan kan de witbalans instellen middels graden Kelvin er ook nog wel bij. En dit principe verraad meteen voor wie deze camera het meest geschikt is. De ouderwetse ambachtelijk werkend fotograaf die nog enorm veel verstand van fotografie heeft en de techniek beheersing door zijn aderen stroomt.

Wat dan weer wel raar is, vroeger was het niet anders, maar nu moest ik er echt weer even aan wennen, is dat belichtingen slechts per halve stop aan te passen zijn. Dat is niet goed genoeg. 1/3 stop is soms al een te groot verschil qua belichting. En bij Leica kun je gewoon niet preciezer belichten dan per halve stop. Dit moet Leica verbeteren. 1/2 stop belichting verschil is teveel voor de kritische digitale fotografie. Misschien is dit wel mijn belangrijkste kritiekpunt op de Leica body.

Deze beoordeling is dan ook een soort jojo beoordeling geworden. Fabuleus goed op een aantal punten en op andere punten echt rampzalig. Het is een camera vol tegenstrijdigheden. Dat is vreemd en raar. Het is een ouderwetse camera in de nieuwe digitale wereld. Maar hij is niet af! De Leica mag zo kaal blijven als hij is, maar witbalans en belichting instellen moeten echt veel en veel beter en preciezer.

Dat de Leica R9 bij lange na geen waar bied voor zijn extra hoge gevraagde prijs mag duidelijk zijn. Ik weet het, Leica is een statement maken op je omgeving. Er zijn echt veel betere camera's op de markt. Dat is iets wat een Leica bezitter miet wil weten.

Enkele jaren nadat ik deze test had geschreven kreeg ik een boze email van een van de redacteuren van Nederlands oudste foto tijdschrift. Hij schreef mij dat ik er geen bal van begreep en dat ik sowieso niet begrijp wat slow fotografie is. Nou, als je mij zou kennen, dan ben ik dat juist. Voor mij hoeft het niet snel. Kwaliteit is belangrijker. Enfin, de man was niet voor rede vatbaar. Terwijl hij toch altijd redelijke artikelen schreef. Het geeft een beetje aan hoe gevoelig dit soort tests liggen bij Leica gebruikers/liefhebbers. Je mag geen kritiek hebben. Leica is volgens hen prefect of nagenoeg perfect.

Beste man, ga eens met een Fuji fotograferen en dan zie je wat je voor 1/5 van de prijs een veel betere camera kunt kopen. Sorry dat ik zo kritisch ben ook jullie geliefde merk. Maar pak eens wat anders en schrijf mij dan nog een keer een mail.